Maar toch evenwaardig

Om niemand te kwetsen zijn de voornamen in dit verhaal veranderd naar Ibou en Dirk. Samen bezitten ze een recent gebouwde gezinswoning in het landelijke Zuid-Oost-Vlaanderen. Ze zijn elk mede-eigenaar op basis van een huwelijkscontract. Nu zijn er een paar foutjes in de afwerking aan het licht gekomen, die hersteld moeten worden, en dat moet een welbepaalde stielman doen, die aan het hoofd van een succesvol bedrijfje staat met een aantal werknemers.

Goed, die stielman van dat bedrijfje moest dus komen. Nu heeft Ibou de afgelopen maanden al een paar keer gebeld, met als enige resultaat dat meneer stielman een vage belofte deed, eens langs te zullen komen, waarna hij dat niet deed. Nu heeft Dirk één keer gebeld, zonder daar allemaal eens iets over te zeggen, gewoon rustig gevraagd om eens langs te komen.

Meteen is er afspraak gemaakt en per sms bevestigd, en het is van de eerste keer beklonken. Het komt er op neer, dat hij niet komt als Ibou het herhaaldelijke keren vraagt, en wel als Dirk dat een keer doet. Ibou voelt daar toch een ongelijke behandeling in, en Dirk ziet dat ook wel in, omdat het verschil in reactie zo frappant is. Tenslotte zijn ze met gelijke titel mede-eigenaars van het pand dat ze samen bewonen.

Er zijn natuurlijk een aantal verschillen aan te duiden tussen de twee. Dirk is ouder, blank en geboren Vlaamse Belg. Ibou is jonger, zwart en nieuwe Belg. De ene krijgt zonder enig machtsvertoon, en door simpel zijn naam te noemen, iets gedaan waar de andere ondanks vriendelijk aandringen niet in slaagt. Het zou toeval kunnen zijn als het een alleenstaand geval was, maar zo zijn er nog op te noemen.

Is dat racisme? Ik weet het niet. De man van wie hier sprake is heeft daarover allicht geen mening, en Dirk en Ibou denken niet dat hij dat met opzet doet, noch bewust of zo. Het gaat niet om iemand die racistische meningen verkondigt. Het gaat om een gewone Vlaming die anders reageert naargelang het de een of de ander is die contact opneemt.

De ene bestaat niet, en de ander wel, voor die man, die ze geen persoonlijke wrok toedragen. Dat is het grote verschil. Ibou bestaat niet als gesprekspartner, Dirk wel. Vrouwen maken dat ook wel mee, dat de man gehoord wordt en de vrouw niet. Het is iets subtiels, maar goed om op te letten.