Bijbelse voeding

Er zijn traditioneel vier of vijf erkende primaire smaken. De eerste vier zijn klassiek zout, zoet, zuur en bitter. Daar komt nu de umami-smaak bij, die opgewekt wordt door bepaalde aminozuren. Dat zijn de bouwstenen van elk eiwit, die ons organisme nodig heeft om te functioneren.

Daar is op basis van de evolutietheorie een reden voor dat we zo op deze smaken reageren. Onze voorouders de dieren, van wie we onze zintuigen hebben geërfd, verkregen hierdoor kostbare informatie over de dingen die ze in hun mond stoppen. Als iets te zout is, net zoals melk die zuur is geworden, eet je het beter niet.

Van die smaakgevoelens, is de zoete de aangenaamste. Dat geldt voor veruit de meeste mensen en dat van kindsbeen af. Als volwassene keren we ons daar wat van af, wellicht, maar als we dan oud worden, keert die hang naar zoet weer terug. Dat heb ik vaak kunnen vaststellen in de praktijk.

In de gewijde literatuur staat de eredienst van de heilige moeder-maagd Maria in het teken van de zoetheid, onder de vorm van melk, honing, zoete vruchten en helder bronwater. Op haar feestdag luidt de introïtus dan ook: 'Druipen zullen de bergen van zoetigheid en de heuvelen zullen vloeien van melk, en door alle beken van Juda zal water stromen.' (Joël 3,18)

Of in de moderne Statenvertaling, en compleet: “Op die dag zal het gebeuren dat de bergen van  jonge wijn zullen druipen, de heuvels van melk zullen stromen, en alle waterstromen van Juda zullen overlopen van water. Een bron zal uit het huis van de HEERE ontspringen, die het dal van Sittim  zal bevochtigen.”

In de Bijbel zijn op tal van plaatsen verwijzingen naar voedsel en drank te vinden. Brood en wijn nemen een ereplaats in maar ook melk, honing, olie, soep, geroosterde lammeren en schapen geuren in de Heilige Schrift na. Rijk gedekte eettafels en uitbundige keukentaferelen zijn afgebeeld door de grote schilders op thema’s zoals bijvoorbeeld de 'Bruiloft van Kanaän' (Jeroen Bosch), het 'Laatste Avondmaal' (Leonardo da Vinci), 'Christus in het huis van Martha en Maria' (Pieter Aertsen.) Het lijstje is gemakkelijk aan te vullen. Met dank aan Miguel Stas die ik hier citeer.