Gedempte klacht

Antinoös, waar zijt gij? Nu het licht geslonken
Is en alles dooft en uitslaat, doodgaat of vergaat.
Ik heb een eeuwigheid gewacht, het wordt nu laat,
Maar ben nog steeds in jouw herinnering verzonken.

Jouw mond en oogopslag die jij me hebt geschonken
Mijn jongen en mijn man, mijn makker en mijn maat
Waar ben jij dan, mijn oogappel, nu het uur slaat
Waarom ben jij destijds in kalme Nijl verdronken?

Daar in de fluisterrietkraag aan de waterzoom,
Op ’t glinsterende water dreef een knaapgestalte,
Gedwee meedeinend op de kabbelende stroom.

Met opgehouden adem en een hoog verdrietgehalte ,
Vol schuchterheid, de al vertederende schroom,
Uittredend in de breedte en vernauwend in de smalte.

Pasquino scheurkalender Augustus