Achterlijk

Ons land is helemaal niet zo genereus als sommigen laten voorkomen. Want dat hoor je vaak: dat België op kosten van de belastingbetaler veel te veel vreemdelingen opvangt, voor hen de rode loper uitrolt en hen in de watten legt. Het is trouwens een Europa-wijd verschijnsel al dat gekanker over de vluchteling en al de paranoïde verhalen, die niet recht te trekken zijn.

Je kunt er immers niet elke keer op in gaan, want dan heb je er een dagtaak aan. Meer in Vlaanderen dan in Brussel moet ik zeggen. Al die ergernis, ik kijk er telkens waar van op. Die boosheid, die angst, die passie waarmee het gebracht wordt. De heftigheid van het debat, dat is wat er zo bijzonder aan is.

Aangezien toeristen heel andere reacties uitlokken dan vluchtelingen, is het niet het vreemdeling zijn op zich, dat wrevel opwekt. Het grote verschil is de armoede. Toeristen hebben geld, en wanneer ze dat uitgegeven hebben, mogen ze braaf terug naar huis gaan. Daar hebben we het niet moeilijk mee. Tel uit je winst.

Vluchtelingen daarentegen zijn arm en kosten ons geld. Wat ons bang maakt is niet zozeer hun anders zijn, dan wel hun behoeftigheid. We zijn allergisch aan ellende, omdat dit onze droom verstoort, van eeuwig consumeren aan een tempo waarbij we de planeet verslijten. We hebben zelf nooit genoeg en daarom wensen we onze overvloed ook niet met anderen te delen.

Nu zal je zien dat zeker de laatste jaren een hoog aantal vluchtelingen tevens moslim blijkt te zijn. Daardoor krijg je al snel een debat waarbij de twee thema’s vermengd worden. Zo is de giftige en verslavende mengeling van xenofobie en Islamhaat geboren die aan weerszijden van de oceaan de sfeer verpest.

Moslims worden daarbij als arm en achterlijk weggezet, en bovendien gevaarlijk met het oog op het terrorisme, volgens de formule, hoe meer moslims hoe meer geweld. Of is dat zo? Het is in die omstandigheden niet gemakkelijk moslim te zijn in een land als het onze. De enige manier om daar iets aan te doen is door uit de onwetendheid te treden en allerlei misvattingen door waarheid te vervangen. Dat is een immense taak.