Daarmee is het gedaan.

De Winter Kristin merkt op: “Wat de scherpslijpers onder jullie blijkbaar niet weten of vergeten, is dat de minister de discretionaire bevoegdheid heeft om onder bepaalde voorwaarden mensen te regulariseren & dat hij die bevoegdheid ook gebruikt. Het is niet al "dura lex sed lex". Waarom heeft hij zijn bevoegdheid niet gebruikt voor dit meisje? Er had geen haan naar gekraaid. (De hanen kraaien blijkbaar vooral als de minister de bevoegdheid niet gebruikt.)

Rudi Dierick is niet overtuigd: “En waarom zou dat goed zijn? Voor wie? Welk signaal geeft zo'n discretionaire regularisering aan al wie moedwillig probeert hier illegaal binnen te geraken?”

Tijd om nog eens zelf tussen te komen: “Wanneer het gaat over een minderjarige persoon die tot speelbal van de passies in dit land wordt uitgeroepen, dan vind ik het recht doen aan de plicht tot bescherming van minderjarigen van een heel andere orde dan het geven van signalen aan de buitenwereld. Het gaat om een kind van zestien. Als die er nu ook nog bijkomt, gaat dat het land bedreigen? Haar geval moet individueel bekeken worden en niet als voorbeeld voor de natie dienen.”

Hier eindigt deze discussie. Er is niets meer op gevolgd, en dat is maar goed ook. Ze heeft lang genoeg geduurd. De reden dat ik dit zo in extenso heb weergegeven, is dat ik deze uitwisseling zo exemplarisch vind, voor wat we de laatste tijd in Vlaanderen zoal te horen krijgen. Wat me daarbij vooral opvalt is de boosheid van sommige deelnemers, een boosheid die zich op de vluchtelingen richt, omdat het vreemdelingen zijn, wiens aankomst argwaan en achterdocht oproept.

Vreemd dat deze heren (want de dame in het gezelschap gooide olie op de golven) zo gaan steigeren van het idee dat een meisje van zestien in ons land zou mogen blijven om haar studie af te maken. En wat ik nog veel vreemder blijf vinden is dat de bewindsman in kwestie ermee wegkomt, ja zelfs toegejuicht wordt in bepaalde kampen, als hij de toepassing van de wet boven de genade verkiest.

Ik zie elke dag zoveel onzin passeren, maar deze keer heb ik eens een keer gereageerd en mijn mening gezegd, en die is van heel andere aard, zoals gebleken is. Ik denk dat mensen die denken zoals ik meer hun mond moeten opendoen om weerwerk te bieden aan de algehele verzuring.