De witbetegelde binnenkoer

Ik heb wel eens een keer een thuisslachting meegemaakt, niet hier maar in een ander land, dat ik niet zal noemen. Het schaap werd wel een dag of twee van tevoren geleverd, en heeft daar al die tijd in de garage staan blaten, al werd het goed gevoed en op sterkte gebracht voor de beproeving.

Het dier heeft daar dus een dag en een nacht in de koer van de villa staan blaten. Ik denk niet dat het timbre een andere emotie overbracht, dan alleen dat het zonder antwoord bleef. Schapen blaten de hele dag. Zo houden ze elkaar op de hoogte van waar ze staan.

Het eenzame schaap in de garage kreeg natuurlijk geen antwoord, maar ging dapper door met het aangeven van de eigen positie. Het had geen klagerige klank of zo. Het offerdier blaatte op de automaat, mag je wel zeggen, voor het de keel werd overgesneden

Dat gebeurde door een beëdigde slager die kwam met zijn messen, slijpstaaf en andere hulpmiddelen en die de klus klaarde op professionele wijze, volgens een ritueel waarin het gebed zijn plaats heeft, waarin ook voor het dier wordt gebeden.

Ik vind dus wel dat het ritueel met ontzettend veel ontzag voor het dier gepaard ging. De slacht is geen daad van agressie maar de voltrekking van een offerritueel dat diep teruggaat in de tijd en dat probeert een verzoening te bewerkstelligen tussen slager en slachtoffer.

Hoe dan ook is het de slager die het laatste woord heeft. Het blaten was ineens afgelopen. Het ging allemaal heel snel en doeltreffend in zijn werk. Het brave dier werd gekeeld, uitgebloed, gevild, leeggehaald, versneden en verkleind op een zeer hygiënische manier. Dat is natuurlijk een heel andere manier van slachten dan die wij gewend zijn. Het is iets wat zich afspeelt zonder dat wij daar veel van moeten zien, tot de sneetjes verpakt in de supermarkt liggen of door de slager om de hoek worden afgewogen.

Bij ons is het een industrie geworden die een product levert waarvan de productie zich deels in het verborgene heeft afgespeeld, met alle moeilijkheden van dien, om dat in goede banen te leiden. Daar is controle op en dat moet zo zijn.

Maar vergelijk dat eens met wat we bij de thuisslachting hebben gezien: het ritueel doden van een dier dat je hebt leren kennen, zij het kort.