Mededogen

Ritueel slachten is, zoals de term het al zegt, aan riten gebonden, en die houden wel degelijk rekening met het dierenwelzijn, alsmede de hygiëne. Het is niet zo dat de slager het slachtoffer met haat en bloeddorst in de ogen kijkt. Veeleer is er een gevoel van ontzag en mededogen voor dit levend wezen dat zijn of haar leven moet beëindigen als onderdeel van een feestgebeuren.

Het offerfeest is er niet op gericht het dier te pijnigen, juist integendeel. Het belang van dit gegeven in de wijdere religieuze context is niet te schatten, omdat het brengen van een offer een centraal zinnebeeld in zowat elke godsdienstbeleving is, zeker in de Abrahamitische overlevering, waarvan het Christendom en de Islam samen met het Jodendom betrokken zijn.

Dat verklaart dat minister van dierenwelzijn Ben Weyts met zijn plannen het onverdoofd slachten verbinden te maken niet alleen de Moslims, maar ook de Joden op zijn pad vindt.

Nou dat is andere koek.

Als het alleen maar de moslimslagers waren geweest, was de zaak al lang beklonken, maar blijkt dat ook de Joden verknocht zijn aan hun rituele manier van slachten, die nog veel verder teruggaat in de tijd dan de moslimvorm, om de eenvoudige reden dat de Islam teruggaat op de wetten van Mozes en die zijn meer dan drieduizend jaar oud.

Je kunt er donder op zeggen dat de Joden niet onvoorbereid aan de onderhandelingstafel met minister Weyts zullen verschijnen. Ze zullen het debat naar een nieuwe intellectuele hoogte tillen, want eerlijk gezegd, ik wil niemand kwetsen, ik vind toch dat heel wat imams met hun mond vol tanden staan en dat er weinigen zijn die een keer zeggen waar het op staat.

Niet dat de Joden slimmer zijn dan de Moslims, want daar wil ik met niet aan bezondigen. Eerstgenoemden zijn qua godsdienstvervolging historisch het slachtoffervolk bij uitstek, en dan krijgt de uitdrukking ‘vrijheid van godsdienstbeleving’ toch een bijzondere klank. Waar het eigenlijk om gaat is toch dat er nu mensen zijn wellicht geen godsdienst hebben, en die menen dat op basis van moderne inzichten een bepaalde manier van slachten het beste is, en dat iedereen die moet overnemen.

Wanneer de geviseerde partijen verwijzen naar eeuwenoude teksten, dan wordt dat weggehoond. Die hebben geen recht van spreken meer, want de wetenschap primeert.