De stilte van het lam

Samen met Bert Anciaux, die hierover een gelijkaardig standpunt heeft ingenomen, ben ik blij dat de Raad van State zich, inzake het slachten zonder verdoving, voor de godsdienstvrijheid uitgesproken heeft.

We kunnen verstaan dat er veel mensen zijn die gevoel hebben voor dieren en die zich dientengevolge voor het dierenwelzijn inzetten. Dat mogen ze doen, en ik wens ze alle succes. Maar wat ze niet moeten doen, vind ik, is de staatsmacht kapen om hun doelstellingen te bewerkstelligen.

Dierenwelzijn in de slachthuizen is een thema dat je kunt nastreven, maar om dat nu bij wet op te leggen, en daarbij mensen te verontrusten die het anders gewend zijn, en die daarbij religieuze bronnen inroepen? Dat kan niet anders dan tot onaangename taferelen leiden. Dan krijg je van de ene kant een potje boegeroep vanwege westerse zelfbenoemde rationalisten die met man en macht iedereen hun visie willen opdringen, en aan de andere een verongelijkt gevoel, zich bedreigd te weten omwille van aloude gebruiken die van generatie op generatie overgeleverd worden;

Het is een ideologie als een andere dat slachten met verdoving beter is voor het slachtoffer, omdat het slachten dan pijnloos verloopt. Op zich zit daar al een groot stuk hypocrisie in. Het dier gaat wel dood, en kan het niet navertellen. Dat is immers de essentie van het slachten. Dat doen moslims sinds jaar en dag met veel respect voor het dier. De voorgeschreven slachtmanier is door het schaap in een keer de keel over te snijden. Dat dit zoveel pijnlijker is voor het offerdier, dat het verdoving noodzakelijk maakt, is een arbitraire mening die je kunt aanhangen of verwerpen, maar wetenschappelijk aantoonbaar is het niet.

Dierenrechtenactivisten willen daar een mensenrecht van maken, maar dat is het niet. Het is dierenrecht, en het mensenrecht gaat nog altijd voor het dierenrecht uit. Naar mijn aanvoelen zijn dierenrechten vooral gebaseerd op compassie en sentiment. Het gaat om de subjectieve inbeelding van het subjectieve lijden van het dier. Wij zouden liever een verdoving hebben, als het om onszelf zou gaan, en we projecteren dat op het slachtoffer.

Dat schept geen hogere waarde in vergelijking met godsdienstvrijheid, wat de vrijheid inhoudt deel te nemen aan religieuze ceremonies en rituele bijeenkomsten.