Terzelfdertijd?

In een tijdperk dat een nooit geziene twist omtrent religie en religieuze symbolen heeft voortgebracht, zal het wellicht opzien baren dat je in wezen moslim en christen te gelijker tijd kunt zijn. Dit vormt een bewijs zij het ex absurdo dat de twee godsdiensten niet zo tegenstrijdig zijn als vaak wordt beweerd.

Misschien is het nuttig als ik even in grote lijnen uitleg hoe het zo gekomen is. Christen ben ik geboren, gedoopt, opgevoed en opgeleid. Ik heb mijn hele scholing van de kleuterschool tot mijn promotie in katholieke instellingen meegekregen. Al heb ik met de katholieke kerk een eitje te pellen, kan ik er niet zomaar mee stoppen, christen te zijn.

Ik kan het doopsel niet ongedaan maken, want dat kan niemand. Je kunt proberen jezelf uit de doopregisters te laten schrappen, maar gedoopt blijf je en er is niet zoiets als ontdopen. Ten tijd van Benedictus XVI was ik bijna zover, maar nu met Paus Franciscus is de ergernis wat gemilderd. Toch blijft het een instelling die de vrouw kleineert en die mensen met mijn geaardheid uitspuwt, getuige de Romeinse catechismus, paragraaf 2357 – 2360.

Ik beschouw me aanvankelijk als dissident, en nu als herstellend katholiek. Dat belet me niet in uit het evangelie wijsheid en kracht te putten. Ik stel vast dat ik heel wat waarden en overtuigingen koester die in wezen op de heilige schrift berusten. Ik kan en wil die niet uitroeien alleen maar om dat ik een appeltje met de kerkhiërarchie te pellen heb.

Anderzijds ben ik in 1994 overgegaan tot de Islam. Ik werd verwelkomd door een vriendelijke Marokkaanse Imam die me de vijf pijlers van de Islam uitlegde. Ik had trouwens al een paar dikke boeken over de Islam gelezen en het klopte allemaal. Die vijf pijlers zijn het uitspreken van het credo, het gebed, het delen van je rijkdom met de armen, het respecteren van de ramadan en de bedevaart naar Mekka.

Het credo is heel simpel: “Er is geen god behalve God, en Mohammed is zijn profeet.” Het komt erop neer dat je een strikt monotheïstisch kader inneemt, en dat je de openbaring aanvaardt, zoals die in de Heilige Schriften tot ons is gekomen. Op die manier gaat de deur open naar een heldere theologie die geniaal is in haar eenvoud. Ik kom daar nog wel eens op terug.