Ik ben Sint-Jans-Molenbeek.

Nu vraagt er iemand op een forum, of ik Molenbeek wel ken, en of ik het boek van Analisa Gadaleta ‘Entretien à Molenbeek” gelezen heb. In antwoord op het eerste: Ik heb jarenlang in Sint-Jans-Molenbeek gewoond op verschillende adressen. Nu ben ik naar Vlaanderen verhuisd, maar niet waarom u denkt. Ervoor en erna sta ik in de dagelijkse praktijk als hulpverlener de Molenbeekse bevolking bij in de leniging van haar geneeskundige noden.

Ik denk dus de gemeente en haar bevolking wel degelijk te kennen, ik kom er elke dag op huisbezoek bij mensen thuis. Dus ja, ik denk wel dat ik recht van spreken heb, en zelfs dat ik betrokken partij ben, als er nu een Molenbeekse schepen van groen, mevrouw Gadaleta, heus niet grappig,  met een Franstalig boekje van vijftig bladzijden uitpakt, waarin ze zich laatdunkend over de gemeente uitlaat.

“Je zou er je in Marrakesh wanen.” Dit op een toon van hoe schandalig dat is. Wat is er dan zo fout aan Marrakesh? Dat komen we niet te weten. Wat ze eigenlijk bedoelt is dat er te veel Marokkanen zijn. Dat vind ik een racistische gedachte, en het is net waarvoor Geert Wilders terecht moet staan. Niet dat mevrouw Gadaleta van Ecolo-Groen! zo ver gaat, maar het komt in de buurt.

Het is waar. Op sommige dagen en op enkele plekken in de uitgestrekte gemeente, bijvoorbeeld als het marktdag is – elke donderdagvoormiddag – kun je de indruk krijgen dat de Maghreb de meerderheid van de bevolking heeft geleverd. Dat alleen al is nu blijkbaar al genoeg om Sint-Jans-Molenbeek verdacht te maken. In zulke tijden leven wij nu.

Als dit met het groene hout gebeurt, wat zal er niet met het dorre geschieden? Een schepen van Groen, zelf van Italiaanse afstamming, gooit ze daar nog eens bovenop dat de migrantenbevolking bruiden ‘uit Marokko importeert,’ om ze zwanger te maken en aldus de kinderbijslag op te strijken. Het is een broodje aap verhaal dat zo oud is als de straat.

Het klinkt allemaal zo vreselijk bekrompen, die klachten van een burgerlijke trut. Het verhaal van de ene migrant die zich beter waant dan de andere migrant. Als niet komt tot iet, dan kent iet zichzelve niet.