Weg ermee

Ik heb afscheid genomen van mijn boeken in fasen. Na de schipbreuk van de foute relatie in 2002 hield ik er een paar duizend over. Ik verhuisde in mijn eentje naar een loft van 100 m2 en het bleek dat die stoffige stapel heel veel plaats innam. Tot die tijd had ik in mijn leven alleen maar boeken verzameld. Hoe meer hoe beter.

Ik voelde me daar beter van, me omgeven te weten door boeken en platen die je gaandeweg kocht. In de jaren tachtig hadden we nog grammofoonplaten, die ik ooit al even verwoed verzamelde. Ik kocht veel tweedehands in die tijd, om meer te kunnen hebben voor mijn geld. Zowel boeken als platen. Die heb ik ook allemaal weg moeten doen.

Maar terug naar 2002. Ik een eerste triage uitgevoerd, en toch al wat dubbel was, of achterhaald, of niet interessant, of van bedenkelijk allooi van de hand gedaan. Na verschillende verhuisepisoden heb ik er nu, bijna vijftien jaar later, nog een paar honderd over, die in twee kasten passen, van manshoogte en -breedte. Intussen ben ik wel geoefend keurder van boeken geworden, die in of uit de bibliotheek moeten.

Je kunt allerlei criteria gebruiken maar ik houd er drie over. Ik pakte boek voor boek vast en stelde me iedere keer drie vragen: hoe dikwijls heb ik dit boek de afgelopen tien jaar geopend?’ ‘Hoe groot is de kans dat ik het de volgende tien jaar zal openen?’ en ‘Hoe moeilijk is het om dit boek te vervangen?’

Dit laatste criterium is wel handig. Stel dat ik pakweg ‘La vie des douze césars’ van Suetonius in een ‘éditions folio’ uitgave zou weggooien, en ik zou het me later berouwen, dan is het verlies niet moeilijk te herstellen. Het is het jaar door verkrijgbaar in een editie van vandaag, en zo duur is een folio nu ook weer niet. Er blijven niet zo gek veel boeken over al je die drie criteria consequent hanteert.

Nadat in 1995 internet is opengebroken in mijn leven, werd de kans dat ik ’s avonds of in het weekend nog een boek zou vastpakken, steeds kleiner. Opzoeken doen we niet meer in boeken, maar op het scherm. Naslagwerken hebben we niet meer nodig. Alle werken van de klassieke literatuur, voor zover de auteur meer dan zeventig jaar dood is (in Europa) zijn zowat gratis te verkrijgen online.