Maar niet wanhopig.

Wij Moslims krijgen elke dag de zure oprispingen van anti-islam over ons heen. Het is soms om somber van te worden. We leven in een tijdgeest, die anti-geloof is geworden, gewoon vierkant tegen geloof in wat dan ook. Geloven mag niet meer, zeker als je een geloof aanhangt, dat in de media de hele tijd onder verdenking staat.

Wij moeten onze uiterlijke kenmerken verstoppen, en onze godsdienst in het verborgene belijden. Als we ermee naar buiten komen moeten we verwijten en publieke vervolging trotseren. Denk maar aan de sluier die onder de verdenking staat een religieus symbool te zijn. Dat mag niet meer.

Maar we moeten wel dulden dat onze kinderen op school, in de media en in de winkelstraten, jaarlijks blootgesteld worden aan een katholieke bisschop, die een wandelend religieus symbool is, gekleed in kathedraalgewaden en omgeven door een zootje ongeregeld, waarin we de zwarte pieten kunnen herkennen.

Het is een kerkelijke, koloniale en kapitalistische klucht, zoals ik al schreef, die we willoos moeten ondergaan, en waar we niets mogen over opmerken, want anders is het land te klein. Het dient wellicht om ons de les te leren, dat bepaalde religieuze symbolen verboden zijn, en wel die van de minderheid, terwijl andere religieuze symbolen, die van de zelfverklaarde meerderheid zijn, in je strot worden geramd, of je dat nu wilt of niet, alleen maar om te laten voelen wie het voor het zeggen heeft in deze post-postachtenzestig samenleving.

Het grote kenmerk daarvan is de onverdraagzaamheid. Het egoïsme en het sluiten van de grenzen, dat je een beetje overal kunt waarnemen, zijn op mijn website al uitgebreid aan bod gekomen, net zoals de vreemdelingenhaat en de xenofobie. De nederlaag van Hillary Clinton in de Amerikaanse presidentsverkiezingen, hoezeer ze op de numerieke meerderheid van de Amerikanen achter zich wist te scharen, is het orgelpunt van de verloedering..

Clinton is oud-links en dat heeft afgedaan. Een van de laatste kampioenen van postachtenzestig. De generatie die antiautoritair is opgevoed. Een woord dat nu niet meer zou kunnen. Ik vind het jammer, want ik had me de eenentwintigste eeuw anders voorgesteld.