Eigennamen

Van Brexit naar Donald Trump. Van Recep Tayyip Erdoğan naar Vladimir Poetin, van Viktor Orbán naar Geert Wilders. Sterke leiders, en dus autoritair. Nationalistisch, vreemdelingenhaat. Electoraal succes en gejuich op alle banken. Wat een vreselijke wereld hebben we gekregen. Ik heb er geen enkel vertrouwen in. Dat uitgerekend Donald Trump nu verkozen is tot Amerikaanse president tart elke verbeelding.

Ik zie daar een orgelpunt van een beweging die wereldwijd bezig is zich breed te maken. Het einde van het postachtenzestig tijdperk. Gedaan met de verbeelding van de anarchie. Afgelopen met gedateerde begrippen zoals tolerantie en multiculturele samenleving. Terug naar la pensée unique, het eenheidsdenken van de leider die overal een antwoord op heeft.

De Messias die de bokken zal scheiden van de schapen. Want dat is wat de kiezer wil. Muren. Hermetische grenzen en de uitwijzing van degenen die niet de juiste papieren hebben. Voor mij, een puur product van de bloemenrevolutie van einde jaren zestig is het wel schrikken. Het is voorbij met vrijheid, blijheid en het optimisme dat er ooit was.

Tot diep in de jaren zeventig, toen de schokken van de petroleumboycots zich lieten voelen, heerste er een eenmalige periode in de geschiedenis van grenzeloos vertrouwen in het kunnen van de mensheid. Alle problemen werden opgelost met geld dat er toen in grote hoeveelheden was. Voor elke zorg was er wel een product dat door de bereidwillige industrie ter beschikking werd gesteld.

Er kwam een wereldwijde veroordeling van internationaal geweld, kolonialisme en racisme. Het kwam tot emancipatie van de vrouw en de holebi’s, dankzij onder meer een explosie in de menswetenschappen. Er was een geweldige internationale kruisbestuiving die overal leidde tot bevruchting.

Terzelfdertijd was er de tweedeling in die jaren tussen de vrije maar kapitalistische wereld en de arbeidersparadijzen in Oost-Europa en Azië. Het maakte de wereld in zekere zin eenvoudig. Het kwam er op aan te genieten van onze overvloed, in weerwil van de na-ijver van andere systemen.

Vandaag staan we te kijken bij de teloorgang van het nieuwe establishment.