Opera

De generale van Manon Lescaut bijgewoond, de opera van Puccini in de Koninklijke Muntschouwburg.

De muziek schitterde dankzij het puike orkest dat in het begin redelijk schraal klonk maar dat meer en meer op dreef kwam en geweldige climaxen bereikte zoals dat voor de muziek van Puccini nodig is. Het zweemt af en toe naar Wagner zoals in het instrumentale orkestintermezzo.

De vrouw schitterde veel meer dan de man, maar dat is eigenlijk gewoon zo in de Opera, dat een goede sopraan elke tenor van de planken zingt. De man deed zijn best maar die vrouw was echt geloofwaardig, in haar zingen en haar acteren.

De hoofdrollen zijn dubbel bezet en ik weet niet welk stel heeft gezongen vanavond. Sorry. De enscenering en de regie zijn redelijk hedendaags en af en toe visueel wel mooi, bijvoorbeeld wanneer de illusie van een treinrit wordt geschapen, dankzij de reuzenschermen op de achtergrond.

Het is zeer emotionele muziek, maar ik kan er goed tegen. Ik ken mensen die Puccini niet kunnen hebben omdat hij triviaal zou zijn, of sentimenteel. Ik weet dat zo niet. Ik voel daar vooral veel passie in en ik mag dat wel hebben van de dokter.