Natte voeten

Het is dikwijls aan de schoolpoort dat ouders van verschillende komaf elkaar ontmoeten. Zo vertelt een neef, dat hij wel eens salaam aleikoem zegt tegen een moslimvader of –moeder. Die mensen gaan daar van stralen. Die ouders zijn even trots op hun kinderen als wij op de onze. De kinderen sluiten doorgaans probleemloos vriendschap met elkaar, voor zover ze nog niet met de vooroordelen van de volwassenen behept zijn.

“Open je ogen,” schrijft mijn neef. “Dit is de wereld waarin wij leven.” De komende jaren gaat er nieuwe volksverhuizingen ontstaan. We kunnen nu al voorspellen dat er een nieuwe toevloed komt van “klimaatvluchtelingen,” mensen die hun land moeten achterlaten omdat het er simpelweg niet meer is, of onbewoonbaar door toedoen van de stijging van de zeespiegel en de woestijnvorming.

Gaan we die dan ook economische vluchtelingen noemen? Voor het zover is zijn de meeste vluchtelingen vandaag op de loop voor oorlog en geweld. In al die oorlogen is het Westen prominent aanwezig en de strijd wordt met westerse wapens gevochten.

“Ook binnen tien jaar, als de zuiderse mensen op onze grenzen gaan kloppen met natte voeten, dan zal dat zijn omdat wij vanaf de jaren 60 massaal vervuild hebben en massaal het klimaat om zeep hebben geholpen.” Het is gemakkelijk om te vervallen in een wij zij verhaal, maar het punt is, dat het een complex verweven verhaal is van wij en zij.

Wij hebben een verantwoordelijkheid op te nemen voor de huidige en de toekomstige crisis.