Noord-Atlantis

Al dat gekanker in Vlaanderen over vreemdelingen. Ik versta het ook niet. Je zou sommigen eens moeten kunnen uitnodigen om een dag in mijn voetsporen te lopen. Je zou nogal ogen opentrekken.

Er zijn heel veel problemen in de wereld, en die van ons zijn wellicht niet de grootste. Sinds de Joegoslaviëcrisis zijn de grote migratiegolven telkens te wijten aan oorlogvoering, waarin we als NATO-land duchtig meestrijden.

Die oorlogen worden grotendeels gevoerd om ons in staat te stellen onze stand op te houden en onze verspilzieke maatschappij overeind te houden. Binnen de grenzen van de Europese Unie is er al zeventig jaar geen oorlog meer geweest, maar daarbuiten heeft het niet opgehouden. We zijn in een lethargie verzeild geraakt, waarbij we de welstand, de voorspoed en de vrede als een verworven recht beschouwen.

Het besef dringt niet door, dat we onze levensstandaard alleen maar door gewelduitoefening kunnen behouden, We hebben wapens, macht en geld en we overheersen de aarde. Met wij bedoel ik dan hier even heel breed het Noord-Atlantische bekken, met Europa en de VS, en het Verenigd Koninkrijk daar netjes tussen in.

We hebben overal een antwoord op, maar we zijn sprakeloos als daar ineens een haveloze bende voor onze voordeur staat. Dan slaat de angst toe.