A priori

Samen met mijn neef en mijn tante vind ik dat we het steeds moeten blijven opnemen voor de minder bedeelden, onafhankelijk van je afstamming, je achtergrond, huidkleur of geaardheid. We leven echter in een land waar dat niet voor de hand ligt. Telkens weer stuiten we op racistische vooroordelen van mensen die denken in termen van suprematie van de eigen groep. De andere groepen worden door de band ingeschaald in een systeem van toegedichte eigenschappen, doorgaans met meer gebreken dan kwaliteiten.

Het zijn triestige discussies. En dat vraag je, je toch af wat wij in Vlaanderen zo veel te klagen hebben. Neen, serieus, wat hebben wij  te klagen? We hebben een fermette, een vervuilende diesel op de oprit, een komma vier kinderen, die kunnen studeren. We hebben een sociale zekerheid en goede scholen.

Wat is er nu in hemelsnaam zo erg fout gelopen dat sommigen zo moeten gaan kankeren en alle ergernissen zo op een hoop te gooien? Mijn neef verstaat dat niet.