De vluchteling uit Antwerpen

Verkleumend bij de poorten van het Klein Kasteeltje,
Kwam hij mij tegen, de verdwaalde vluchteling,
Uit Antwerpen, met op zijn rug zijn huishouding:
Verdoolde sprookjesman, die net als Repelsteeltje,

Zijn naam niet zeggen mocht. Een intellectueeltje,
Op vlucht voor lynchpartij en volksomwenteling,
Of dreigende verwijten in de schemering.
Maar zijn verhaal, hoe gruwzaam het ook is, verveelt je

Straks heeft hij hopen tijd om voor zich uit te staren,
Vervoegt het legertje gestoorden en verwarden,
Ontheemden en verplaatsten, voer voor ambtenaren.

De Scheldestad is vol verkrampten en verstarden!
Wat is er aan de hand met de Antwerpenaren?
Het lijkt er op dat het beton begint te harden.

Pasquino scheurkalender mei