Gewoon

Ik kende het gedicht van Hans Lodeizen niet, maar ik ben het gaan opzoeken. Mooi. Ik heb het op de blog geplaatst. Gevoelig en mysterieus. Het past wel bij jou. Ik vind die vis zo bijzonder in het gedicht. Subtiel maar concreet. Ik slaap altijd eerst voordat ik schrijf. Dat maakt het hoofd leeg en dat heb ik dan wel nodig.

We gaan gewoon een goede plusmoeder van je maken. Een mens kan in zijn of haar leven verschillende rollen aannemen. We zijn zo soepel dat we dat gewoon doen. Het is het kind van je partner, niet helemaal hetzelfde als je eigen kind, maar wel de vrucht van een gezamenlijk project dat jullie als team zullen moeten voltrekken. Hoe die rol eruit zal zien, daar hebben jullie nu maanden de tijd voor om daarover te fantaseren, maar het moet niet te gek worden.

Hoe ga je dat invullen? Vanuit je hart zoals ik je ken, en dat is moeilijk te anticiperen. Gewóón doen. Gewoon dóen. We gaan ons niet te moe maken aan allerlei wilde veronderstellingen. Neem een les van ongeletterde mensen. Die nemen elke dag zoals het komt, en toch worden ze ook zwanger en krijgen ze kinderen, zonder altijd alles te moeten benoemen.