Zorgliefde

Altijd leuk, jou te lezen, maar ik zit er niet met een chronometer op te wachten. Neem gerust je tijd, en dat moet een mens toch altijd al doen, de tijd nemen. Om te vermijden dat het de tijd is die ons meesleept. Nu je meer te zeggen hebt over je eigen tijd, zou ik het er gerust van nemen, als ik jou was.  Loop maar niet te hard van stapel met al dat gezoek naar een nieuw looncontract. Wat je daar met die kinderen en hun moeders doet, is wellicht veel belangrijker. Ik vind het heel mooi wat je daar vertelt, en hoe je dat aanpakt. Ik weet zeker dat je in een dergelijke functie het verschil zou kunnen maken voor sommige kindjes, die dat nu hard nodig hebben en die het wellicht nooit zullen beseffen, maar voor wie een wijze helpende hand op tijd en stond heel wat kan uitmaken in hun ontwikkeling.

Je bent een heel goed mens, en je draagt een vorm van licht uit, die ik alleen maar evangelisch kan noemen in de ware zin van het woord. Dat vind ik zo leuk aan jou, dat je dat zo uitstraalt, die liefde, en die goesting iets voor een ander te doen. Het is redelijk zeldzaam en het is een gave die je hebt en die je hopelijk altijd zult mogen behouden.

Laat die lof echter niet naar je hoofd stijgen. Blijf gewoon jezelf en doe voort wat je doet. Niemand zal het je verbeteren. Ik ben heel blij dat er voor de zwoegende moeders, die ik zo vaak moet verzorgen voor overspanning en vermoeidheid, hier een daar een uitlaatklep bestaat, een mogelijkheid om even uit te blazen in een omgeving die niet bedreigend is, en waar mannen het niet voor het zeggen hebben. Ik heb al een aantal keren mensen met tranen in de ogen gezien, gewoon omdat ze beseffen dat ze bij ons goed behandeld worden, zoals het hoort, met respect voor elkaar en luisteren naar wat ze kunnen vertellen, ondanks de taalbarrière.

Zeker als het om asielzoekers gaat uit akelige landen, hebben die mensen en zelfs de kinderen allerlei onfrisse dingen meegemaakt. Dan moeten wij hier niet de hele tijd moeilijk gaan doen en overal stokken in de wielen, maar integendeel de handen uit de mouwen steken om deze mensen een kans te geven een menswaardig bestaan uit te bouwen.

Veel dank voor alles wat je voor deze mensen doet. God zal het je lonen, zeiden we vroeger.