Wachtwissel

Toen ik gisterenavond de e-mail las van C., die bijna klonk als de kroniek van een aangekondigde dood, wist ik even niet waar ik het had en ik kon niet meteen antwoorden. Intussen is het stof gaan liggen en ligt een bevredigend compromis in het verschiet, waarbij ik me geheel kan aansluiten. Veel commentaar hoef ik dus niet meer te geven, maar ik moet er toch nog iets over kwijt.

Ik wil op de eerste plaats C. toch bedanken voor de manier waarop hij ons Mexicaans leger heeft geleid. Hij heeft dat met veel deskundigheid en een bijzondere passie gedaan, wat wellicht de teleurstelling verklaart als je ziet hoeveel moeite je moet doen om de troepen vooruit te drijven. Ik kan niet genoeg woorden vinden om mijn erkentelijkheid te beschrijven. Ik kan aannemen dat het soms frustrerend was, maar het was niet zinloos. Het heeft ons allen geholpen om er ook op moeilijke momenten nog iets uit te persen.

Het nut van Myriade voor mij ligt ergens daarin dat je dingen gaat schrijven die je anders nooit geschreven zou hebben, en die nadien toch deel gaan uitmaken van je betere werk dat je graag aan volgende generaties zou willen doorgeven, want die geheime ambitie heb ik nog wel altijd.