Pijnlijk besef

Meditatie werkt therapeutisch.

Naarmate ik ouder word, denk ik meer en meer over de schuldvraag na. Dat zal wel eigen zijn aan de leeftijd. Je krijgt steeds meer verleden en steeds minder toekomst. De meeste keuzes zijn gemaakt en er blijft steeds minder te kiezen over.  Ik betrap er me op, dat me de hele tijd herinneringen te binnen schieten, van gebeurtenissen waar ik in zekere mate schaamte of schuldgevoelens bij gewaar word.

Het zijn herinneringen die als kometen twee keer voorbij lijken te schieten, een keer in het gaan en in een keer in het komen, waarbij de andere kant aan bod komt. Daardoor kun je het gebeurde in perspectief zien.

Verwerkingsproces

Je kunt het ook duiden als een vorm van verwerking van het verleden, een proces dat nooit afgelopen is zolang we mogen leven. Meditatie maakt dingen zichtbaar. Alle aspecten van de levenservaring komen aan bod, en daar zit allicht ook een portie pijn bij. Die is soms onverdraaglijk geweest. Dan wordt die pijn als het ware ingekapseld, zonder verwerkt te zijn. Het is een tactiek die zijn nut heeft in acute omstandigheden, wanneer je op het meest dringende moet reageren.

Het onverwerkte verleden sleur je met je mee en onbewust vormt dat een gewicht dat je voortdurend moet blijven torsen. Meditatie kan therapeutisch werken door de ingekapselde pijnmomenten uit het verleden alsnog te helpen verwerken, wanneer tijd daar rijp voor is, en als het ogenblik is gekomen.

Het is heel goed eindelijk oog in oog te staan met het verleden, en de geheimen die je daaromtrent hebt opgestapeld onder ogen te zien.

Vertigo

Door het mediteren zul je oog in oog met je diepste geheimen komen te staan, en al de raadsels die zo diep huizen dat ze voor je zelf versluierd zijn gebleven.

Je moet daar klaar voor zijn en het zal zich voordoen als de tijd rijp is en alle voorwaarden verenigd zijn. Meditatie is een therapeutisch proces, als het ongehinderd kan verlopen, zonder inmenging van buitenaf, wat niet belet dat het goed is een mentor te hebben, of toch iemand met wie je daarover kunt praten, wat een groot en diep vertrouwen vereist.

Het gaat immers om diepe gevoelens die je niet zomaar met iedereen kunt delen. Een beetje schrijver kan dat misschien, maar de meesten van ons lopen liever niet te koop met hun schuld en schaamtegevoelens, die we allemaal hebben.

Als alles goed verloopt, zullen tijdens de meditatie soms heftige gevoelens op komen zetten, die ons overspoelen en verwarren. Op zulke moeilijke momenten is het goed over een ankerpunt te beschikken, in de vorm van een raadsman of raadsvrouw, die luistert en niet oordeelt.