Vertaling

Het sonnet is natuurlijk géén vertaling van het meesterlijke gedicht van Verlaine, maar iets dat opkwam naar aanleiding van het lezen van dat gedicht.

Ik heb alsnog gepoogd het te vertalen, maar dat lukt niet, toch niet iets dat in de buurt komt. Laten we het op een benaderende vertaling houden zonder het rijmschema te willen weergeven, al is dat schema op zichzelf niet zo moeilijk.

Nachtegaal

Als een ruziezwerm schreeuwvogels

Vallen mijn herinneringen op mij neer

En verzinken in de vergeelde bladerkruin

Mijn hart lijkt op een gewrongen elzenstam

Violet weerspiegeld in het tranende water

Dat melancholisch voorbij stroomt.

Ze komen tot rust. Zo verstomt de herrie,

Geholpen door een vochtige bries die net opsteekt,

En verstilt tak per tak de boom, zodat

Je even later niets meer kunt horen,

Behalve een stem, die de Afwezige

Bezingt, niets dan de stem die zo hunkert,

Van de vogel die mijn Eerste Liefde was,

En die nog steeds zingt zoals de eerste dag,

Daar in het trieste glanslicht van de maan,

Die bleek en plechtig is opgestaan, een

Melancholische en zwoele zomernacht,

Vol stilte en duisternis. Daar wiegen

In het blauw, gestreeld door een zuchtwind,

De boom die rilt en de vogel die weent.

Ik heb het niet heel letterlijk vertaald, en meer op het gevoel om er toch iets van de poëzie in te leggen die het origineel in zo rijke mate heeft.

Zie voor de Franse tekst onze blogbijdrage van 1 maart (winter 2015:) http://www.dirkvanbabylon.be/172139240/2559200/posting/rossignol