Naar Verlaine

Een schreeuwende vogelzwerm vliegt me voorbij,
En gaat zich verschuilen in vergeelde blaren,
Van een kromme els met verkrampte gebaren.
Hij vertolkt mijn woede en spijtrazernij.

Een oude herinnering welt op in mij.
De aloude wroeging komt niet tot bedaren,
Weerkaatst violet, het valt niet te verklaren.
In het spiegelvlak van de waterpartij

En dan wordt het stil. Er is niets meer te horen,
Bij maansopgang weer klinkt een herhaalde maal
- Als enige komt hij de stilte verstoren

Onzichtbaar – de liedzang van een nachtegaal.
Een zwoele wind wiegt, in het avondgloren,
De rillende boom en de wenende gaal

Pasquino nieuwe versie zie ook blog 28 feb 2015