De wil

Het sturen van verlangens hangt van de kracht van de wil af.

Het hoogste waar we kunnen naar streven is de ware, onvergankelijke liefde. Volgens Augustinus hangen zelfkennis en zelfliefde nauw met elkaar samen, want het is onmogelijk jezelf lief te hebben zonder jezelf te kennen. Zelfliefde en zelfkennis vormen voorwaarden om tot kennis van God en liefde van God te komen.  maar je kunt nooit gelukkig worden wanneer de gerichtheid op jezelf het eindpunt van je geestelijke ontwikkeling zou vormen.

Zelfliefde kan maar al te gemakkelijk ontaarden in egoïsme, hebzucht en het hunkeren naar macht en bezit. Deze ‘natuurlijke’ menselijke neigingen zijn niet van aard een vreedzame samenleving te bevorderen en leiden ook niet naar innerlijke vrede en harmonie.

Inwendig

Niemand kan een volledige zelfkennis bezitten.

Het is onmogelijk eindeloos door de zee van herinneringen en imaginaire beelden van de ziel te zwerven, zonder de ultieme waarheid tegen te komen. De afdruk van de Heilige Drievuldigheid in onze ziel hunkert naar de universele, goddelijke waarheid.

Een obstakel bij de ontplooiing van de persoonlijkheid in de gewenste richting is de zwakte van de menselijke wil, die door liefdes en verlangens aangedreven wordt. Karakteristiek voor de menselijke wil is, volgens Augustinus, de hardnekkige neiging naar het inlossen  van zelfzuchtige verlangens. Ook al besef je nog zo goed wat het ultieme goede is, toch zul je vaak in de praktijk de voorkeur geven aan wat het beste voor jezelf lijkt te zijn.

De wil heeft daarom genezing nodig om zijn koers steeds meer op de wil van de Heilige Drievuldigheid te richten.

Stempel

De ziel die zich aan de Drievuldigheid spiegelt, koestert de liefde, de wil en wijsheid van God. Omdat het Goede en de Liefde in Hem gelijk zijn, valt de zoektocht naar liefde samen met het trachten naar het goede, en meteen naar wat voor de hele schepping en samenleving gunstig is, zoals naastenliefde, gemeenschappelijkheid en liefde voor God.

Het doel van ons streven moet uiteindelijk niet het zelf zijn maar God, en dat gebeurt dankzij de opstijging van het imago trinitatis naar de Heilige Drie-eenheid. Men herinnert zich niet meer zichzelf, maar God als onze oorsprong, of vorige godservaringen. Kennis van God is een gevolg van liefde gericht op God. Alleen door God lief te hebben leer je Hem beter kennen. Gericht op God gaat het menselijke imago geleidelijk op God lijken.

Afbeelding: Lucas Cranach de oudere. Drievuldigheid