Offer

De verzoening is een herstel van een vriendschappelijke betrekking die beschadigd is geweest, waarbij beide partijen een inspanning doen om het conflict te vergeten, en opnieuw gaan samenwerken. Verzoening heeft haar prijs. Meestal is een zoenoffer vereist, of is er een geweest. Zo kunnen oorlogvoerende naties zich met elkaar verzoenen, nadat hiervoor soldaten zijn gesneuveld, en de burgerbevolking is geteisterd.

In de gewijde geschiedenis leren we dat de mensheid zich met God verzoent, steeds weer. Dat verzoeningsproces vormt de motor van de openbaringsgeschriften. Daar ligt  de basis van de godsdiensten die zich op Abraham beroepen, met name de joden, de christenen en de moslims. Het scharniermoment is het offer van Isaac, of van Ismaël bij de Moslims.

Het is op bevel van God dat de hand met het mes tegengehouden wordt. In plaats van zijn zoon zal Abraham (bij de moslims) een ram offeren. Het is het einde van de mensenoffers, die in de primitieve tijden vóór de openbaring schering en inslag waren. Voortaan worden dieren geslacht. Het is de kiem van het offerfeest bij de moslims.

Voor de Christenen is Jezus Christus middels de kruisdood het zoenoffer dat de verzoening tussen de mens en zijn schepper tot stand brengt. Je kunt dat geloven of niet. Je kunt voor of tegen zijn. Daar kijkt iedereen vanuit zijn of haar herkomst anders tegenaan. Maar je vindt bij iedereen ergens wel elementen van de grondstructuur van het verzoeningsproces.

Door ons met de andere(n) te verzoenen, kunnen we ons ook met onszelf verzoenen. Daar is een stuk aanvaarding voor nodig. De andere aanvaarden zoals hij of zij is, en jezelf aanvaarden zoals je geschapen bent, met gebreken en gaven, tekortkomingen en talenten. Dat gaat niet zonder inspanning en je moet er ook wat voor opgeven. Dat is de kern: het hele offer dat je moet brengen, om het geschil op te lossen.

Na de verzoening komt de verstandhouding, in wisselwerking met elkaar, die haar eigen beloning met zich meebrengt. Samen kunnen we meer dan elk apart, al willen we allemaal wat anders. Als iedereen een stukje van zijn eigen kapitaal en vaardigheden inbrengt, kunnen we meer van ons leven maken, dan door elk apart in een hoekje te gaan zitten.