Denktank

Bij deze heb ik de eer de debatten te openen en meteen voor te stellen de volgende regels te aanvaarden tijdens onze wisselwerking. Bijdragen mogen nooit langer zijn dan een A4 met twee titels en eventueel een of twee tussentitels. De tekst is gezet in Times New Roman 12 punt met anderhalve interlinie. Het mag ook minder lang zijn. En je moet tenminste een auteur, bron of link vermelden.

Dat zijn de twee regels, de ene vormelijk en de andere inhoudelijk die ik zou willen invoeren. De lengte van de bijdragen is beperkt maar de mogelijkheid om naar andere plaatsen door te verwijzen kent geen grenzen. Ik zou het voornamelijk willen hebben over de mogelijkheden die er zijn om de voordelen van meditatie onder de aandacht van het publiek te brengen.

Ik had vandaag toevallig nog iemand op de raadpleging, die me uiterst dankbaar was voor de raad die ik hem ooit heb gegeven te beginnen mediteren. Hij straalde en was gelukkig. Hij heeft zijn evenwicht gevonden. Zijn collega’s maakten hem complimenten omdat hij was ‘gegroeid.’ Ik vind dit echt niet uit. Ik was zelf ook verbaasd over de transformatie die deze man heeft ondergaan.

Het is een ervaring die me sterkt in mijn overtuiging dat we de weg naar de innerlijke vrede voor meer mensen moeten openen. Er is een maatschappelijke nood en die laat zich voelen in alle lagen van de maatschappij. De man in kwestie is hoog opgeleid, en werkt voor een aanzienlijk loon. Hij is goed in de veertig of zo. Er is nooit iemand geweest die hem heeft getoond hoe we de weg naar ons innerlijke zelf kunnen vinden.

Ik vind dat verbazend dat meditatie en mystiek niet gewoon aangeleerd worden op school. Het is bij uitstek een taak voor de godsdienstleraar. Zelf had ik het geluk in een Jezuïetencollege school te lopen. Daar was de aandacht voor de ziel er wel. Wat me bij mijn citaat brengt. “Als onze kerk niet gekenmerkt wordt door de zorg voor de armen, de onderdrukten, de hongerigen, zijn wij schuldig aan ketterij.” Ignatius van Loyola (1491-1556.)