Naar Roemi

Puntig en pittig, en daarom uitstekend geschikt als uitsmijter. Het eindigt op een montere toon. Iedereen bedankt voor de bijdragen, de recensies, de suggesties. Ik heb er terdege rekening mee gehouden en denk dan ook dat de gedichten die ik zelf heb geschreven hier hun definitieve versie hebben gevonden.

Literatuur brengt ons samen.

In extremis en om helemaal te besluiten voeg ik er nog eentje aan toe. Onderstaand gedicht, geïnspireerd door Roemi (1207-1273,) is te vinden in de scheurkalender op 28 februari, en kwam niet in aanmerking voor inzending, omdat het geen nieuw werk is, maar het had uitstekend gepast bij het thema ‘Rivier.’

Zo voert gedachtestroom met achteloos geklater,

Een vloot van stokjes en van strootjes met zich mee,

Het ene wat parmantig en het ander meer gedwee,

Gedwarreld op de vliet en het klotsende water.

Onvoorbereid op eeuwigheid, onklaar voor later,

Op wegtocht naar de eindeloze zoute zee:

Een zaaddoos of een fruitpit of een orchidee.

Een glimp zij opgevangen van natuurtheater.

Het zijn de sporen van de onvindbare hof,

Waar dingen groeien die elke verbeelding tarten.

Je ziet de afdruk in het poeder en het stof.

Wie zou daar niet naar smachten en om smarten?

Dat loverbladstruweel en overhangend lof,

De tovertuin van troost voor uitgestorte harten.