Kruiende rivieren

Mijn vragen hebben Chris een reactie ontlokt, zoals hieronder in cursief weergegeven.

“Deze bespreking vraagt nog wel om een reactie mijnerzijds. Ik heb me afgevraagd of je wel het juiste beeld voor ogen hebt als je van een lachend Hollands landschap spreekt. Het is allemaal kletsnatte ernst.

In regel twee zie je dat de rivier buiten zijn oevers is getreden, de uiterwaarden zijn overstroomd. Daardoor ontstaat een spiegelend meer dat kalm lijkt, maar in werkelijkheid de levens van de mensen achter de dijken bedreigt. Dat is zo gevaarlijk, dat er nog onlangs een grote rampenoefening heeft plaatsgevonden, waar alle betrokken overheidsorganen en hun diensten bij betrokken waren. Dat zijn natuurlijk de dijkwachten.

Aan het slot vraag je je af of de dichter niet overdrijft. Hoeveel boomstammen en kolken hij gezien heeft. Ik kan je verzekeren, dat een buiten de oevers getreden rivier alles meesleept dat los en vast stond. Je hoeft maar naar de luchtfoto's van de overstromingsrampen in het Caribisch gebied te kijken om te beseffen wat een watersnoodramp betekent. En die kolken, daar zijn talloze stille getuigen van te vinden langs alle grote rivieren.

Wij noemen dat wielen, of molengaten. Het zijn lieflijke natuurgebieden met bedrieglijk fraaie ronde vormen, maar ooit was daar het woedende water door een gat in de dijk gekolkt, diepe gaten uitslijtend in het lager gelegen land. Dus ja, dat is vele malen voorgekomen in het lieflijke deltalandschap van de Rijn.

Overstromingen zijn verwoestend en de dreiging van het water is in de rivierdelta altijd aanwezig. Het zijn de twee gezichten van het water. Het is de bron van ons leven en onze beschaving, maar het is ook permanent onze vijand. Er verzuipen dagelijks mensen in en als het eenmaal door natuurlijke krachten is opgezweept, vaagt het ons weg. (Noord-)Nederlanders kunnen niet zonder, hun bloed is water.”

Ja, dan kijk je er weer anders tegenaan. Een meegestuurde link verwijst naar het grootste wiel van Nederland, het Wiel van Bassa. In elk lachend landschap schuilt blijkbaar ook gevaar, dat zomaar ineens de kop kan opsteken bij een samenzwering van de weergoden.

Tijd voor Frans.