Schets van een portret van de rivier

Hier is een portret van de rivier die ik ken
Hij loopt leeg in de weilanden
En vertraagt tot een spiegel van zijn voedster
Hij doet zich vredelievend voor maar
De dijkwachten hebben hun oliejassen aan

Tussen zijn dijken schuurt hij breed naar zee
Alleen het ploeteren van de schepen
Verraadt zijn verraderlijke kracht
Hier zou hij wel even terug mogen stromen
Met dezelfde kalmte tot bezinning komen

Even terug naar de watervallen
En het voetbrede kronkelstroompje
Dat murmelt onder het gras
Even naar de bron zodat de mensen
Veilig kunnen slapen in hun woningen

Maar de rivier dromt kribbig door de bochten
Boomstammen meesleurend, kolken malend
Hij heeft maar een onwrikbaar idee
Hij moet en zal vandaag nog naar zee

Chris Coolsma