Rivier

Kijk hoe het waast over het water,
ochtenddamp trilt boven de rivier,
tot hij vervaagt in de nazomerzon.

De trage boten trekken scheuren
in het kroos, bevrijden koele geuren.
Zacht klotst het tegen de beschoeiing,
murmelend klinken waterverhalen.

En dag na dag, en jaar na jaar
schrijven seizoenen hun aanwezigheid
in zilverig licht en kille regenstralen,
schuimkoppige golven en in tere nevel.

In alle roerigheid zo onberoerd
en onveranderlijk gaat zij haar weg.
Mijn dromen en herinneringen
stromen mee…
naar zee, naar zee.

Marijke Kemps-Oomen