Zelfgave

Liefde berust op vrije wil.

God had zich in zijn almacht heel wat last kunnen besparen, maar dat Hij die moeite heeft willen doen, ons een Verlosser te schenken, mogen we hem gerust in dank afnemen. De God van het evangelie heeft het zich juist niet gemakkelijk willen maken, wellicht om ons iets aan het verstand te brengen. Het is een verhaal van liefde die tot het uiterste gaat, tot het punt waar het een offer wordt, ook als er een gevaar bestaat zichzelf erbij te verliezen.

Wij kunnen in ons leven met die les aan te slag, en proberen elke dag een evangelisch tintje te geven. Dat zit hem in de kleine dingen die we voor elkaar doen. Het is een zorgzame levenshouding op basis van respect van de ander. Zo moeilijk is het niet, en het is helemaal niet hoogdravend. Ik denk dat het geloof de motor kan zijn van een bestaan dat zin sticht voor jezelf en voor de anderen op basis van zorgliefde. Meer moet dat niet zijn. Al dat er al is, dan is dat al heel veel.

Van God los

Het klinkt misschien allemaal raar, wat ik hier schrijf, in deze tijden waarin gelovige mensen onder een algemene verdenking lijken te staan en allerlei beroemdheden op het scherm komen uitleggen dat God heeft afgedaan. Ik vind dat het nog altijd moet kunnen, vrijuit over God te mogen spreken, al schijnt dat meer en meer taboe te worden. Het is een onderwerp dat velen liever uit de weg gaan, wellicht om stereotiepe reacties te vermijden.

Puntje bij paaltje is God in onze redenering niet meer nodig als we een keer bij de evangelische waarden aangekomen zijn, die ons leven kunnen inspireren. Ze doen dat even goed, zonder dat we God erin betrekken. Als we zover zijn, kunnen we God loslaten en doorgaan op ons pad zonder bovennatuurlijke leidraad.

Alleen

Ik zal nooit beweren dat degenen die geloven beter of slechter zijn dan mensen die dat niet doen. Ik neem een aantal lessen uit het evangelie graag zo veel mogelijk ter harte, maar wanneer puntje bij paaltje komt, geloof ik echt niet in een God die met ons bezig is. Dat gevoel krijg ik niet, als ik naar de geschiedenis van pakweg de voorbije eeuw kijk. Ik heb er geen behoefte aan te weten dat iemand al die ellende bedacht en op ons losgelaten heeft. Dat zou pas sadistisch zijn vanwege een almachtig opperwezen.

De ergste ramp van allemaal is de onrechtvaardigheid door een mens over de andere wordt afgeroepen. De mens moet God niet aanklagen voor misdaden die de mens zelf heeft begaan.

Afbeelding: Rubens, Christus met de doornenkroon, 1612