Wang

We zijn nog niet klaar.

Er zullen altijd haat en nijd zijn, en er zullen telkens weer mensen opstaan die de wrevel willen aanwakkeren om er munt uit te slaan. We kunnen alleen maar proberen de wereld iets beter te maken door niet zelf in de val te trappen van de escalerende wedervergelding, maar vergeving in plaats van haat te stellen, wat bij uitstek een evangelische boodschap is.

Niet oordelen, maar openstaan op datgene wat het andere zo anders maakt. In plaats van afkeer nieuwsgierigheid tonen. We kunnen dat alleen maar volbrengen als we enige zelfzekerheid hebben.

Zeker van jezelf

Als we integendeel aan onszelf twijfelen, dan wordt het veel moeilijker het anders zijn van de andere te aanvaarden en te verdragen, omdat het onszelf in vraag stelt, en dat is altijd een beetje pijnlijk.

Ik denk dat veel van de heisa omtrent de Islam te maken heeft met het onbehagen dat we in onze eigen samenleving gewaar worden. We zitten in een eng keurslijf van produceren en consumeren, en we moeten ons inpassen in allerlei vakjes om dingen gedaan te krijgen. We zijn in dat proces onze eigenheid, onze identiteit en onszelf kwijtgeraakt en cirkelen omheen een gapende leegte, die we niet ingevuld krijgen en die ons angst aanjaagt.

Ongelijke kansen

Het hoogfeest van het individualisme heeft niet overal tot opgetogen gezichten geleid. Er is de kans voor sommigen, om schatrijk te worden, en de rijkdommen van de planeet erdoor te jagen, door kaviaar te eten en tropische wouden om te leggen, en er is de zekerheid van velen dat ze nooit wat zullen worden en alleen de onderkant van de maatschappij zullen gezien hebben, vooraleer ze gemiddeld voortijdig sterven.

Er zijn in onze samenleving allerlei verborgen bronnen van geweld aanwezig, en er is machtsuitoefening ten opzichte van de armen. Er is minachting, vernedering en uitsluiting, ook internationaal van het vrije westen ten opzichte van de derde wereld.

Die derde wereld kan niet veel terug zeggen. Op het gebied van technologische vooruitgang, die er vooral moet voor dienen dat de natuurlijke rijkdommen nog sneller naar de rijke landen verhuizen, kunnen de ontwikkelingslanden natuurlijk niet meedingen.

Nu is er echter een stem die zich niet laten smoren. Die van de Islam, zowat de enige ideologie die niet platgeslagen is door de waanzin van het consumentisme. Dat stoort, omdat we er niet doorheen komen met alle trucs van de foor, zoals diplomatie, oorlog en marktmanipulatie.