Zelfonderwerping

Moslim is degene die zielenrust vindt.

Islam betekent oorspronkelijk zich overgeven aan de Goddelijke Genade.

Deze overgave kan alleen maar vrijwillig gebeuren, en God zal zijn Genade niet onthouden aan wie zich aan hem overlevert. De gelovige doet uit eigen beweging afstand van een aantal menselijke vrijheden, om een levenshouding aan te nemen die in overeenstemming met de openbaring is, zoals die is samengevat in de Heilige Schrift.

In ruil krijg je daarvoor heel wat terug. Niet zozeer een toegangsticket tot het paradijs in het hiernamaals, wat weliswaar een mooie bonus is, maar veel meer nog de grondvesten van innerlijke rust: de sereniteit en de harmonie van zich als schepsel geborgen te weten in een geordende schepping, waarin wij een zinvol leven kunnen uitbouwen.

Samenleving

De Islam is ook een samenlevingsmodel.

Moslims worden aangemoedigd om een vrije samenleving uit te bouwen die voor iedereen rechtvaardig is. Moslims zijn slechts waarschuwers, overbrengers van de Boodschap. Het is hen uitdrukkelijk verboden anderen te dwingen tot de Islam: "Waarschuw de mensen, want jij bent slechts een waarschuwer. Je hebt niet de bevoegdheid om iemand te dwingen." (Koran 88:22-23)

Het komt niemand toe te oordelen over het geloof van anderen. Dit gaat zelfs zo ver dat er een islamitische uitdrukking is die zegt dat wanneer een moslim een andere moslim van ongeloof beschuldigt, er al minstens één ongelovige is, nl. diegene die de andere beschuldigt van ongeloof. Oordelen over geloof is immers iets dat alleen God toekomt.

Eén God

De Islam is gebouwd rond het centrale concept dat er geen god is dan God, die niet in menselijke categorieën onder te brengen is en elke eigenschap die Hem toegedicht kan worden, overstijgt. Degene die zich een Goddelijke bevoegdheid aanmeet, stelt zich gelijk aan God en dat is zowat de zwaarste zonde die de gelovige moslim zich kan inbeelden.

Moslims hanteren waarden en normen die zeer dicht bij de joodse en christelijke waarden aansluiten, waaruit het Westerse model gegroeid is. Dat is niet verwonderlijk vermits moslims in dezelfde God (in het Arabisch: Allah, in het Hebreeuws: Jahweh) geloven als de christenen en de Joden. Mensen die in dezelfde God geloven, kijken allemaal naar diezelfde God voor de bepaling van wat goed en verkeerd is en delen dus allemaal dezelfde normatieve basis.

In de omgang met niet- of andersgelovigen staat de verdraagzaamheid centraal. God zal de mensen beoordelen.

Afbeelding: Christus tussen de Schriftgeleerden, uit de Tres belles heures de Notre dame van Jean de Hertog van Berry.