Nasleep

Meer kaki op straat!

Nu het slaperige Verviers opgeschrikt is door een schietpartij, waarbij twee vermeende moslimextremisten zijn gedood, die over oorlogswapens beschikten, hebben de Belgen de daver op het lijf. De schrik zit er goed in. Na de twee slachtpartijen in Parijs komt het hard aan. Het wantrouwen is groot geworden.

Ik merk aan mijn patiënten dat velen zich de verslechtering van het vertrouwensklimaat aantrekken, en dat het weegt op het toekomstperspectief.  Er heerst angst voor wat er nog meer op ons af komt.

Vrede op aarde

Ik leef en werk omringd door moslims. Ik heb een moslimfamilie en honderden moslimpatiënten. De meesten zijn rustige en vredelievende mensen die niet weten waar ze het hebben, met de berichtgeving omtrent het extremisme. Zo goed als iedereen verafschuwt hartsgrondig het geweld en voelt hartsgrondig mee met de slachtoffers. Intussen is het kwaad geschied en de basis van het vreedzaam onderling samenleven is wellicht onherroepelijk geschaad.

Er zijn weinig onderwerpen van gesprek die zo een polariserende werking hebben, in de zin dat je geheid een heftige discussie krijgt als je erover begint. De Islam wordt in onze media afgeschilderd als de bron van alle kwaad, een beeld dat moeilijk in overeenstemming te brengen is met het idee dat de moslims zelf over hun godsdienst hebben, als de basis van verdraagzaamheid en de grond van liefde voor de naaste.

Vraagtekens

“Dit is de Islam niet,” hoor ik dan zeggen.

Voor de moslims onder ons is al het nieuws van de laatste dagen nog pijnlijker dan voor de niet-moslims, want het stelt je verhouding tot je eigen godsdienst onder druk, waarbij allerlei vragen op je af komen, hetzij dat anderen die stellen, hetzij dat die vanzelf bij je op komen.

Je moet dan op een of andere manier toch noodgedwongen je positie bepalen, niet alleen ten opzichte van je godsdienst zoals je zelf hebt leren kennen, maar ook ten opzichte van het beeld dat door anderen van die godsdienst en haar aanhangers wordt opgehangen.

We krijgen de indruk dat de wanverhouding die er al was, nu alleen nog maar escaleert, wat betekent dat er een spiraal op gang is gekomen, waarbij het extremisme aan de ene kant ook extremisme aan de andere kant oproept. Moslimhaters en islamofobe krachten kraaien victorie, zo van: “Zie je wel ‘we hebben het altijd al gezegd.”

Niemand die weet hoe het verder moet. Het zal tijd vergen om het puin te ruimen.