Gasfabriek

Buizen, staal en glas

In 1977 staat Michel de Certeau mee aan de doopwieg van Beaubourg, de cultuurtempel in hartje Parijs, die na de dood van de Franse president die dit zozeer wilde, naar hem vernoemd werd tot voluit het Centre national d'art et de culture Georges Pompidou

Het diende een prestigieus cultureel centrum te worden, met een uitstraling over heel Frankrijk en over de grenzen, en het was mede door inspiratie van Michel opgezet als een ontmoetingsplaats voor allerlei disciplines, die voor allen zonder onderscheid open zou staan.

Modern

De architectuur van het gebouw, dat wel eens vergeleken werd met een olieraffinaderij, wekt de indruk van transparantie en moderniteit. Het is zoals een restaurant waar de klant de koks in de keuken gade kan slaan. Het is als het ware binnenste buiten gekeerd. Iedereen die in Parijs is geweest heeft het wel gezien.

Dit voor die tijd vernieuwende gebouw diende onderdak te bieden aan uiteenlopende prestigieuze instellingen de zich bezighielden met kennis en cultuur, in de hoop dat ze door elkaars nabijheid tot een vruchtbare uitwisseling zouden komen. Later zal er kritiek komen dat deze doelstellingen niet gehaald zijn en dat iedereen toch een beetje langs elkaar heen blijft werken. In de praktijk is die kruisbestuiving wel een beetje tegengevallen maar dat zou Michel niet meer hoeven meemaken.

Rapportering

Michel treedt toe tot de redactie van een intellectueel blad dat vanuit Beaubourg gepubliceerd werd onder de titel Traverse, wat dwarsverbinding of binnenweg betekent.

Dat is betekenisvol omdat Certeau zijn hele leven juist bezig is geweest met die loopbruggetjes tussen de verschillende geesteswetenschappen aan te brengen, zonder aan een ervan het primaat toe te kennen.

In deze tijd heeft hij een contract met het ministerie van Cultuur en hij levert vervolgens ook een rapport of voor de OESO over de culturele en linguïstische diversiteit.  (1985).

In 1974 verschijnt van hem La culture au pluriel en in 1980 het invloedrijke L’Invention du quotidien (1980) waarin hij nog een laatst keer breed uitpakt met een van zijn passies: de sociologie van de stad. Hij ontmoet Henri Lefebvre, auteur van een Critique de la vie quotidienne zonder dat ze het daarom over alles eens worden. Ook Pierre Bourdieu (geboen in Denguin, 1 augustus 1930), die in Frankrijk in sociologische kringen de status van een halfgod genoot, tot hij in 2002 desondanks overleed.