De grenzen van de kennis

Wat kun je kennen?

Wanneer Michel de Certeau in 1972 overgaat naar een andere universiteit, namelijk van Parijs VIII (Vincennes) naar Parijs VII (Jussieu) blijft zijn cursus over de zeventiende-eeuwse mystiek gestoeld op de psychoanalyse, aangevuld met elementen uit de etnologie en de antropologie.

Daar blijft het niet bij want aangestoken door de geest van 1968 is de linguïstiek in volle bloei, wat Michel ten zeerste boeit, want hij sluit zich aan bij de Cercle Sémiotique de Paris en volgt het seminarie van Greimas, die zich onder meer inzet voor een vernieuwende lezing van de Bijbel.

Epistemologie

Algirdas Julien Greimas (Toela, 9 maart 1917 - Parijs, 27 februari 1992) was een Litouws linguïst die in het Frans heeft bijgedragen aan de theorie van de Semiotiek. Met al de intellectuele bagage die hij aldus heeft opgedaan publiceert Michel de Certeau zijn grote werk omtrent de geschiedenis, bekeken met een epistemologische bril. L’écriture de l’histoire. Het schrijven van de geschiedenis in 1973.

Het is een moeilijk woord dat enige uitleg verdient. 

De kennistheorie of epistemologie (Grieks: Επιστήμη, epistèmè: kennis en λόγος, logos: leer), gaat onder meerdere namen door het leven: kentheorie, kennisleer, of kenleer genaamd. Het is een tak van de filosofie die de aard, oorsprong, voorwaarden voor en reikwijdte van kennis en het weten onderzoekt.

Vraagstukken

Wat kunnen we weten, en hoe zijn we te weten gekomen, wat we weten? Wat zijn de gaten in ons weten, en hoe kunnen we te weten komen, wat we nog niet weten? Dat soort vragen, die ik ongemeen boeiend vind komen aan bod, en dus ook de betrouwbaarheid van de geschiedschrijving. Het is een gebied vol valkuilen

Toegepast op de geschiedkunde als praktijk leidt deze benadering tot verrassende inzichten. Nog is zijn intellectuele queeste nog niet gedaan. De neerslag van de bui van 1968 drijft hem naar vraagstukken omtrent pedagogie en de sociologie van de cultuursector.

Edgar Faure heeft het artikel omtrent de evenementen in Etudes gelezen en wint zijn raad in. Hij werpt zich op voor de autonomie van de universiteiten, waar echter ook de studenten, en de wetenschappers nu een stem in het kapittel krijgen.