College

Zelf heb ik er gemengde herinneringen aan.

Ik mag er niet van klagen. Mijn vader wilde nooit herinnerd worden aan zijn jaren die hij doorbracht in een katholieke instelling in Geraardsbergen waar hij de humaniora doorliep. Hij kreeg daar zure oprispingen van. Het was nog de tijd van de dril en de indoctrinatie, en het onwankelbare gezag van de paters.

We moeten ons voorstellen dat Michel de Certeau zijn jonge jaren voornamelijk in ouderwetse kloosterinstellingen doorbracht, waar een licht absurd klimaat heerste van herhaalde rituelen die steeds maar herhaald dienden te worden, en waar weinig ruimte was voor originaliteit en creativiteit. De mentaliteit in deze leefgemeenschappen, toch wat het gezag betreft, berustte nog volop op de zeventiende-eeuwse modellen.

Eerste mis

In 1956 wordt Michel tot priester gewijd, en hij blijft hangen aan de universiteit waar hij seminaries bijwoont bij de grote namen van de tekstexegese van die tijd, en hij schrijft zijn doctorale thesis op het gebied dat hij als geen ander kende: de Franse mystiek van de zestiende en de zeventiende eeuw. We weten intussen dat niet iedereen daar zo gek van is, maar we mogen er toch iets over zeggen.

Het begint met een scriptie over Peter Faber, in het Frans bekend als Pierre Favre, een van de eerste compagnons van Ignatius, en als dusdanig mede grondlegger van de Jezuïetenorde.

Faber of favre

Pas op 17 december 2013 werd deze zelfde Pierre Favre sj door Paus Franciscus heiligverklaard, op basis van  een uitzonderlijke procedure van “cannonizazione equipollente” zonder dat daar een wonder voor vereist is.

Ignatius zelf beweerde, dat van de eerste Jezuïeten hij diegene was die het best de Oefeningen gaf. Favre was ook de eerste van de gezellen die tot priester werd gewijd.

Toen Ignatius in 1535 voor enkele maanden terugkeerde naar Baskenland, stelde hij hem aan als zijn plaatsvervanger. Meer dan over de leiderscapaciteiten van Favre, zegt deze blijk van vertrouwen iets over de beminnelijkheid en de spirituele rijkdom van een man die door het lange samenleven en –werken met Ignatius als zijn alter ego was geworden.

Later werd hij met een onmogelijke opdracht naar Duitsland gestuurd om er het protestantisme te bezweren.

Er is van hem niet echt een portret overgeleverd, en daarom doen we het met deze artist's impression.