Kiezen

Alle gekheid op een stokje

Tijdens heel het verhaal van Erwin en Abdel heb ik heel er opgepast om geen waardeoordelen te gaan vellen, maar ik kan moeilijk verstoppen dat ik me toch meer verwant met de houding van Erwin dan met die van Abdel voel. Dat is niet louter te verklaren doordat we tot dezelfde natie en cultuur behoren, en Abdel tot een andere. Dat zou een gemakzuchtige uitleg zijn.

De spreiding is overal dezelfde. In elke cultuur en in elke natie komen uiteenlopende vormen van menselijke relaties voor. Onder meer ook echtelijke relaties, die soms wel eens onmenselijk worden. Je hebt overal mensen die zich uitsloven en anderen die er de kantjes af lopen. Even goed heb je in elke groep wel mensen die kiezen voor een partnerrelatie en anderen die dat niet doen.

Werkwoord

Het huwelijk is niet als een pil die je slikt, voorbij en over, en dan even op het effect wachten. Je moet er wel aan werken.  En je moet er vooral voor kiezen. Als je met iemand moet overeenkomen, die niet kan kiezen, zoals Erwin met Abdel aan de hand heeft gehad, ja dan weet je niet wat je met elkander moet, en dan wordt het vervelend.

Voor Erwin was het redelijk evident dat hij er meer wilde van maken, en dat hem een partnerrelatie voor ogen zweefde, die hoe open ook toch gebaseerd was op betrokkenheid, en het idee dat je samen een eindje van de weg gaat afleggen. Aan de ander kant had je Abdel die dat engagement niet zag zitten, niet om iets wat Erwin kon verhelpen, maar op grond van een ingebouwde afkeer of onmogelijkheid zich in de vastigheid van een partnerrelatie te verwikkelen.

Rolkei

Omtrent Abdel weten we immers uit andere bronnen dat hij systematisch bij elke ontmoeting het vaste stramien lijkt te volgen, van flirt over verliefdheid tot plotselinge breuk, in cycli die een paar weken of maanden duren en waarvoor telkens een nieuwe partner de rol van ideale echtgenoot komt invullen.

Abdel beseft dat trouwens ook zelf wel. Hij is helemaal niet suf of zo, maar meer dan doorsnee intelligent. Het is gewoon sterker dan hemzelf. Hij kijkt met verbaasde ogen naar ons twee, die het al tien jaar met elkaar uithouden, en hij zou dat ook wel willen. Het komt er alleen niet van.