In zee

Gereserveerd gebied

De fysieke nabijheid en de lichamelijke tastbaarheid van de partner leiden tot een gevoel van intimiteit dat ik niet graag zou willen missen. Daar is wat mij betreft een zekere mate van exclusiviteit aan verbonden. Ik kan natuurlijk nog wel iemand omhelzen of zo, maar dat komt toch niet in de buurt van de lichamelijkheid die ik met mijn partner deel. Wat ik met hem heb, kan ik niet met iemand anders delen.

Niet iedereen is zo exclusief ingesteld, en zelf ben ik ook niet altijd zo geweest. Ik ken stellen die samen of apart pakweg naar de sauna gaan en daar anonieme avontuurtjes beleven. Ik kijk daar zeker niet op neer, en ik vind die oplossing niet beter of slechter dan de mijne. Ik zou me daar echter niet goed bij voelen denk ik.

Jaren tachtig

Vroeger dacht ik anders, maar ik denk nu dat ik me toen geweld aandeed, en ook dat ik partners had, die niet meteen de goede waren. Ik heb twee keer een relatie gehad met een vrouw die telkens wat minder dan een jaar duurde.

Dat was nadat ik uit de kast was gekomen, en het gebeurde geheel bewust en met medeweten van die vrouwspersonen. Het is dus niet dat ik hen beloog. Het was ook niet als therapie bedoeld of zo. Ik dacht echt dat het ene naast het andere kon bestaan, en ik hield er dan ook parallelle relaties op na met mannen, en er waren allerlei avontuurtjes. Catch as catch can.

God zegene de greep. Op de duur werd het allemaal te vermoeiend en ging ik op zoek naar de geestelijke rust die je kunt krijgen van met een welbepaalde persoon door het leven te gaan.

Zielenrust

Ik kwam immers tot het besef dat ik ten opzichte van die vrouwen wel trouw kon zijn ten opzichte van alle andere vrouwen, maar dat het onmogelijk was de aantrekkingskracht die mannen op me uitoefenden te weerstaan. Daarom kon dat ook niet blijven duren. Het moest allemaal maar kunnen in die dagen, maar ik ben tot de bevinding gekomen dat ik er maar beter mee op kon houden, al was het maar om de vrouwen te sparen.

Ik heb zelfs me mijn foute man jarenlang voor trouw gekozen, al moet ik eerlijk toegeven dat het niet meer gold in de laatste jaren, toen de relatie al grondig verziekt was.

Wat ik er van onthoud, is dat je niet tegen jezelf in kunt gaan. Ik functioneer het best in de relatievorm die we nu hebben, en ik bid en hoop dat het mag blijven duren. Stel echter dat het op de klippen zou lopen, dan denk ik dat ik geen nieuwe partner meer zal zoeken, want het zal moeilijk zijn om nog beter te vinden.