Met de groene ogen

Als je echt van iemand houdt, dan ben je bang die persoon te moeten verliezen.

Jaloezie op zich is geen ziekte, maar het is de lijm van de langlopende echtelijke relatie. Dat is nagenoeg onvermijdelijk en het hoort erbij. Het gevaar komt van de anderen, van derden. Zo gauw onzekerheid ontstaat rond het engagement van de partner, of als rivalen in beeld komen die meer in hun mars hebben, word je heen en weer geslingerd tussen hoop en uitzichtloosheid.

Daar kun je alleen maar vertrouwen tegenover stellen, maar dat komt te voet en vertrekt te paard. Je moet dat vertrouwen stilaan opbouwen en daarbij kan helpen dat ook over de grenzen van de relatie gesproken wordt, en de grens te bepalen van handelingen en daden die het vertrouwen zouden kunnen schaden. Die grenzen moet je dan samen aftasten en daar afspraken over maken.

In plaats van dat allemaal op te kroppen, is het veel beter dat in de discussie te gooien en proberen een aantal triggers te benoemen, dingen die onzekerheid veroorzaken. Dat is niet per se het zelfde aan weerskanten van de relatie.

Geslachtsverschillen

Ik meldde al dat de literatuur ons geen gelijk geeft als we denken dat vrouwen jaloerser zijn dan mannen of omgekeerd.

In het Duitse wikipedia artikel omtrent ‘Eifersucht’ vond ik daar nog een paar interessante opvattingen over. Het wezenlijke onderscheid, zo heet het daar, is veeleer dat vrouwen jaloerser reageren op ingebeelde of feitelijke emotionele ontrouw, terwijl mannen reageren op ingebeelde of feitelijke seksuele ontrouw.

Onderzoek van homoseksuele stellen bracht aan het licht dat mannelijke homoparen sterker op een potentiële emotionele ontrouw van de partner met jaloezie reageren, dan heteroseksuele mannen van gelijkaardige leeftijd, terwijl de lesbische koppels op seksuele ontrouw van de partner heftiger reageren dan heteroseksuele vrouwen.

Ik geeft het voor wat het waard is, maar ik vind dat idee van emotionele en seksuele ontrouw wel interessant. Bovendien maakt het Duitse artikel ook gewag van verschillen naargelang het geslacht in de beoordeling van de rivalen. Mannen schatten andere mannen in, naargelang status, kracht en geldelijke rijkdom, terwijl vrouwen beducht zijn voor concurrenten die jong en aantrekkelijk zijn.