De heiland

De openbaring is een blijde boodschap,

vol mededogen, en deze blijde boodschap heeft met liefde, en niet met haat te maken. Ik kan me het pleuris ergeren aan religieuze fundamentalisten, zoals ik gisteren al schreef, maar ik heb even goed lak aan mensen die menen dat het atheïsme een superieure denkrichting zou zijn.

Stellen dat God niet bestaat is al even aanmatigend als stellen dat Hij of Zij wel bestaat. Er is geen bewijs voor noch tegen, al zijn er wel argumenten. Of je aanneemt dat er zoiets als een metafysische Aanwezigheid bestaat in het heelal, is een geloofsdaad, en als je het tegendeel belijdt is het evengoed een geloofsdaad.

Superieur

Ik struikel over de laatdunkendheid die atheïsten vaak over zich krijgen, wanneer ze willen aantonen dat wat ze doen, moeilijker is dan wat gelovigen doen. Eerstgenoemden zijn aan zichzelf overgeleverd en roepen geen bovennatuurlijke krachten in om hen te helpen. Door dat idee gaan ze zich allicht wat beter in hun vel voelen, want ze zijn de betere denkatleten.

Kijk mama, zonder handen.

Ik weet het nog niet zeker of het geloof het leven zo veel gemakkelijker maakt. Alsof gelovig zijn er alleen maar toe zou dienen het leven gemakkelijker te maken, door zich te wentelen in aftandse denkbeelden en de ogen voor nieuwe inzichten te sluiten.

Het is een beetje wat Nietzsche ook had, zichzelf feliciteren met de barre dorheid van de eigen geloofsovertuiging. Alsof degenen die geloven, behept zijn met een hersengebrek dat hen niet in staat stelt de zuivere lucht van het ongeloof in te ademen.

Gemak

Ik weet het zo nog niet, wie van beiden het gemakkelijkste parcours heeft gekozen.

Ik vind niet dat gelovigen zich op basis van hun geloof beter moeten wanen dan de ongelovigen, maar ook het omgekeerde kan niet waar zijn. Dat ongelovigen zich op basis van hun ongeloof beter wanen dan de gelovigen.