Wat geweldig!

Het is een bijzonder gevoel als iemand anders mijn teksten gaat uitspreken of zingen.

Ik had het al heel erg met de gedichten van ‘Breekbaar licht’ zoals die voortreffelijk voorgelezen werden door tante Dina, zodat ik er amper kan naar luisteren, van louter teveel gevoel.

Ik mocht het opnieuw gewaarworden, dankzij Tom Isenbaert die vorige maand de korte versie van ‘Blindeman’ alsook ‘Waar zit je?’ ten gehore bracht, begeleid door zijn eigen gitaar.

Ik krijg daar kippenvel van, omdat de tekst er beter van wordt, als iemand daar iets gaat mee doen die dat beter kan dan ik, wat betreft het uitspreken van die woorden die ik op een rijtje heb gezet. Het ten gehore brengen.

In die categorie is er trouwens ook het hoorspel omtrent Molinos, wat het hoogste is dat ik in deze materie ooit bereikt heb.

Al deze geluidsfragmenten zijn te vinden onder ‘Van Horen en Ziens’ in het menu van de website.

Ten gehore

Ik ben redelijk goed in het schrijven, zonder valse bescheidenheid, maar niet in het brengen van al die teksten.

Meestal omdat ik te snel wil gaan, en niet alle letters uitspreek, wat Dina en Tom wel doen. Of dat ik zo snel wil gaan dat ik ga stotteren. Bovendien leggen ze als echte kunstenaars iets van zichzelf erin, zodat de tekst een meerwaarde krijgt. Ik zie daar ineens dingen liggen, waarvan ik niet wist dat ze er ook lagen, ook al heb ik de tekst zelf bedacht. 

Het is niet alleen dat ze dat anders uitspreken, maar dat ze het anders lezen. Dat doet ons niet vergeten dat iedereen het anders leest, want iedereen komt vanuit zijn eigen denkkader naar de tekst.

Recensie

De zegging van Tom is accentloos in de positieve zin, met een goede dictie en uitspraak en zoals gezegd uiterst verstaanbaar. Ik kon me niemand beter wensen als vertolker. Ik zit al lang te bidden dat er eens een muzikant voorbijkomt die het ziet zitten hier muziek van te maken.

Het zijn best moeilijke teksten, lastig om uit te spreken, hoewel ik altijd een ogenschijnlijke eenvoud betracht. Het lukt me niet echt, moet ik zeggen.

Dat iemand dat gezegd en gezongen krijgt, daar doe ik mijn hoed voor af, want ik kan het zelf niet. Dat weet ik maar goed genoeg.

Dat lied van die Tom heeft me de volgende ochtend als een oorwurm in het hoofd gezeten. Dat is bijzonder mooi als je dat teweeg kunt brengen, dat mensen in bad of onder de douche het gaan neuriën. Mooi.

Ik krijg intussen alleen maar positieve reacties na het plaatsen van deze fragmenten op de website. Ik vind het dus een geweldige ervaring. Ik zal dat niet onder stoelen of banken steken.