Met voorbedachtheid

Een goede vriend is beroofd van zijn zijn i-Phone én i-Pad in Amsterdam.

Deze diefstal van i-kleinoden deed me denken aan een soortgelijke tegenvaller die me in 2012 in Rome overkwam. Nu wordt het in Italië overal en in Rome helemaal moeilijk met de auto nog in het centrum van de stad te komen, waar een autoluwe zone is uitgeroepen.

Dus deden we een manhaftige poging het openbaar vervoer te nemen op weg naar de Vatikaanse musea. De metro had ons daar moeten brengen, maar die stopte onverhoeds in het centraal station Roma Termini, waar we op grond van onderhoudswerkzaamheden op een bus dienden over te stappen, die ons uiteindelijk in de buurt van ons doel afleverde.

Terugkeer

Het was een snikhete dag in Augustus.

Dat ging nog allemaal goed maar in het terugkeren dienden we, bij de tuinen van de Villa Borghese, opnieuw de bus te nemen en deze keer dienden we lang te wachten. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om nog enkele foto’s te maken van de prachtige omgeving.

Toen er eindelijk een bus aan kwam was die al vol, en bovendien stonden intussen al heel wat mensen te wachten, zodat het drummen en wurmen werd om  erin te  geraken. Dit zorgde voor heel wat ongewenst menselijk contact.

Je moet je goed vasthouden zodat je moeilijk de  hand op je broekzak kunt houden, waar de i-Phone zich bevond, gezien de zomerkledij die ik droeg, bij gebrek aan een jasje met zakken. Op die manier is het hippe toestelletje, waar ik zeer aan gehecht was, dus verdwenen, in het gewoel op een volle bus.

Observatie

Zo is die diefstal gebeurd, door gauwdieven op het openbaar vervoer.

Ik heb me nadien de bedenking gemaakt dat ik beter niet bij die bushalte had staan fotograferen, want waarschijnlijk zijn we gadegeslagen geweest en wisten de daders precies bij wie ze moesten zijn, om de laatste versie van dit gegeerde mobieltje op de kop te tikken.

Ik was nog niet van die bus af dat ik het al voelde maar begin maar eens de dader  te zoeken op een volle bus, een paar haltes verder toen al heel wat mensen op en af gestapt waren.

Het werd dus tijd voor een potje kniezen en mopperen.

De i-Phone zelf vervangen is niet zo moeilijk. Het is  alleen maar geld. Daar kan ik niet lang om treuren. Er zal altijd geld zijn. Het waren vooral de foto’s die wegwaren. Dat stak. Met name de foto’s van het Museo Nazionale te Napels, waar ik eindelijk een keer binnen geraakt was, nadat het vele jaren gesloten was voor verbouwingen.

Thuis

Al lang weer thuis zat ik daar nog weken nadien aan te denken, maar wie schetst mijn verbazing als daar plots op een avond al die foto’s via het internet op mijn computer binnenlopen. Ik kon mijn ogen niet geloven. Die foto’s zijn teruggekomen door een mirakel van de moderne smarttelefoontechniek, dankzij een verschijnsel dat de i-Cloud wordt genoemd.

Je kunt via die i-Cloud een back-up van je gegevens laten bijhouden. Om de zoveel tijd, als je wi-fi verbinding hebt, wordt er ergens in de krochten van het internet een reserve van je bestanden opgeslagen.

De telefoon zal een nieuwe gebruiker hebben gevonden, waarbij de codes gekraakt moeten worden door iemand die daar wat van kent. Tijdens deze operatie moet mijn gestolen telefoon kans gezien hebben de foto’s van het Museo Nazionale te Napels, en nog wat andere plaatsen onder de vorm van een back-up naar de i-Cloud te laten, waaruit ze op mijn nieuwe i-phone werden geladen.

Op die manier zijn die foto’s dus weken later teruggekomen. Ik vond dat straf en ergens toch een troost.

Op de afbeelding zien we  de laatste foto die met de oude i-Phone genomen is, in de Capitolijnse musea te Rome. De foto's van de dag zelf van de diefstal zijn blijkbaar niet op de i-Cloud terecht gekomen en dientengevolge niet bewaard gebleven.