Niet wanhopen

Een goede raad: blijf niet bij de pakken zitten.

Indien u of iemand in uw omgeving tekens van psychisch lijden vertoont, zeker als daar ernstige stoornissen bijkomen, zoals automutilatie, middelengebruik, verslaving of baldadigheid: zoek deskundige hulp. Met een goede behandeling en/of zorg zal de prognose in mijn overtuiging veel beter zijn.

Vroeg of laat zal dan de diagnose uitgesproken worden, al moet me van het hart dat de naam van een psychiatrische aandoening in België, en het is nog erger aan Franstalige kant, vaak niet wordt meegedeeld aan de betrokkene.

Om het belang van de diagnose te illustreren geef ik hier de ontroerende getuigenis  van een onbekende die ik op een internetforum aantrof.

Getuigenis

“Ik ben zelf 2 keer getrouwd geweest met een borderliner. Ik heb een zoon met borderline, en ik weet sinds 2 jaar dat ik zelf ook borderline heb. Eindelijk vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Mijn partners en mijn zoon vormden spiegels waardoor ik op zoek ging naar mijzelf, maar probeer een arts maar eens aan het verstand te brengen, dat jij denkt dat je borderline hebt. Ik heb er 10 jaar voor moeten vechten om "erkenning" te krijgen, niet dat de situatie erdoor verandert; maar het geeft wel rust, te weten dat het soms te begrijpen is, dat je reageert zoals je reageert.

Ik ben nu helemaal alleen, en hoewel dat dat voor een borderliner erg moeilijk kan zijn, geeft het ook rust dat ik niet meer verantwoordelijk ben voor het welzijn van mijn huisgenoten door mijn gedrag. De keerzijde is dat ik nu soms bang ben in een isolement te komen doordat ik niets meer durf aan te gaan, bang om weer teleur te stellen of teleurgesteld te worden.”

Commentaar

Hieruit blijkt zeer treffend dat het nuttig kan zijn de diagnose uit te spreken en te verwijzen naar de literatuur die erover bestaat. Het werkt rustgevend te weten dat er een aandoening is, die je niet hebt gekozen en die niet te voorkomen was, en die een goede verklaring biedt voor eigenaardig of storend gedrag. Het neemt de schuld weg, en het biedt de gelegenheid adequate hulp voor te stellen.

Meer kennis hieromtrent in de brede samenleving zal wellicht tot een betere herkenning leiden, en tot gepaste hulpverlening, vooraleer de toegebrachte schade te groot wordt.

Uit het citaat moge ook blijken dat de zorg ter zake niet altijd van de eerste keer deskundig en adequaat is. Ook de kennis bij hulpverleners in het algemeen zou mogen verbeteren, zodat de gepaste verzorging kan aangeboden worden, wat in mijn idee de prognose spectaculair kan verbeteren.

Toegegeven, het lukt niet altijd en sommige hulpvragers gaan ondanks alle beste zorgen nog de dieperik in, maar we moeten dat aantal zo laag mogelijk houden door ons te bekwamen en door te investeren in geestelijke gezondheidszorg, die zeker in mijn omgeving hier in Brussel te schaars en te moeilijk toegankelijk is, met alle respect voor degenen die in die sector vaak in moeilijke omstandigheden dienen te werken.

Slotsom

Goede verzorging kan in een groot aantal gevallen het verschil maken tussen een leven dat als een hel wordt ervaren, en een leven van persoonlijke groei en zelfontplooiing  zoals we dat iedereen toewensen. Het begint al vaak in het gezin. Als daar iemand aanwezig is die zich zorgzaam veeleer dan agressief opstelt, kan dat een groot verschil maken.
De hulpverlening moet in de eerste plaats de positieve krachten van de zorgvrager zelf en van zijn omgeving mobiliseren.