Teleurstelling

Het loopt nogal eens mis met banen en opleidingen.

Soms loopt het al fout van bij het begin, en wel omdat iemand met borderline persoonlijkheid het nogal extreem aanpakt, en er met man en macht in vliegt, bij het begin van een nieuwe taak.

Aangedreven door een grenzeloos enthousiasme komt het tot overinvestering. Ze gaan er dan zo in op, dat de verwachtingen hooggespannen staan en daar kan de werkelijkheid niet tegen op. Het ritme dat is ingezet kan menselijkerwijze niet volgehouden worden, waardoor het tot uitputting komt, of een emotionele uitbarsting. De teleurstelling die er op volgt zat er bij het begin al ingebakken door de mateloze inzet bij aanvang

Dat verschijnsel van overinvestering met hoge verwachtingen kan bijvoorbeeld ook blijken door de manier waarop een borderline persoonlijkheid fantastische vakantieplannen maakt, en dan teleurgesteld wordt als “het maar dat is.” Een soortgelijk scenario speelt zich af bij het aanknopen van nieuwe relaties verloopt.

Falen

Hoge verwachtingen leiden tot diepe teleurstellingen.

Er maakt zich vaak een gevoel van eeuwig falen van de borderline persoon meester.

Elke nieuwe teleurstelling in het leven, leidt tot een aangehouden gevoel van mislukking, op grond van de overtuiging nergens goed in te zijn, en niet te deugen. Elke nieuwe tegenslag is telkens weer opnieuw goed voor een rondje zelfbeschuldiging. Het mondt uit in een negatieve spiraal, waarbij uiteindelijk systematisch negatieve verwachtingen worden ingebouwd, om de positieve te vermijden die immers tot teleurstelling zullen leiden.

Dat is ook geen goede strategie want als de negatieve verwachtingen overheersen, ontstaat er een ongunstige dynamiek die de mislukking juist in de hand werkt. Het is dan een schrale troost dat er minder teleurstelling is, omdat het echec voorspeld was.

Taboe

Het zelfvertrouwen zinkt steeds verder weg, zodat het tot verbittering komt.

De teleurgestelde borderline persoon kan zich dientengevolge volledig van de buitenwereld afsluiten en zich uit het maatschappelijk leven terugtrekken. Zo raak je natuurlijk in een geestelijk en emotioneel isolement, dat de zelfontplooiing in de weg staat.

Dat isolement wordt nog versterkt door het stigma en de taboes, die inzake geestesstoornissen nog altijd onze moderne samenleving overheersen. Er zijn allerlei angsten en misvattingen die onverminderd de ronde doen, naast vooroordelen en afkeuring. De meesten onder degenen die er zelf niet mee te maken hebben, wensen er ook niets mee te maken te krijgen. Daarom worden degenen die min of meer afwijkend gedrag vertonen met een scheef oog bekeken.

De borderline persoonlijkheid krijgt van kindsbeen af overal de schuld van, en wordt door velen ook verantwoordelijk voor de eigen conditie geacht, of anders de ouders als het om kinderen of jonge personen gaat.

Besluit

Dat taboe moeten we doorbreken als we degenen die met het syndroom behept zijn een menswaardig leven bieden. De schuldgevoelens zijn moeilijk te overwinnen als er niet ook een stuk maatschappelijke aanvaarding komt.