Kippenvel

De naam ‘Cold Turkey’ komt van het kippenvel met koud zweet dat je kunt gewaar worden bij het brutaal ontwennen van heroïne.

Voor de gelegenheid ging Francine logeren bij haar nieuwe vriend, de rockmuzikant. Ik moet zeggen dat hij zijn best deed. Hij hield haar constant in het oog, en belette haar desnoods met zachte dwang het pand te verlaten, terwijl zij zwaar onder de Valium° verkeerde. Er kwam zeker dwang bij kijken, en wanneer ik daar nu op terug kijk, moet me van het hart dat dit toch allemaal brutaal en in zekere zin onmenselijk was in vergelijking met de houding die we nu aannemen ten opzichte van ontwenning en behandeling van drugsverslaving.

Clean

Die ontwenning op zich is trouwens gelukt.

Op zich is dat niet zo moeilijk. Het duurt een paar dagen dat het erg is en dan begint het beter te gaan, maar je ziet de persoon wel vaak in een depressie belanden. Na een week was het ergste voorbij, maar het heeft niet lang geduurd of ze herviel, waarop de muzikant haar heeft gedumpt, omdat er geen huis mee te houden viel.

Francine verdween van de radar, tot die dag pakweg tien jaar later dat ze weer voor mij zat, met haar toenmalige man, want ze is intussen getrouwd met Antoine. Beiden waren behept met een fikse heroïneverslaving en ze boden zich samen ter behandeling aan, die van start ging en die meer dan vijftien jaar ging duren.

Werk hadden ze niet. Ik betwijfel of een van beiden ooit werkelijk gewerkt heeft. In die tussenliggende tien jaar is Francine weinig opgeschoten in haar leven, althans naar onze burgerlijke normen. Chronische werkloosheid, af en toe een handje toesteken in de horeca. Alles gaat draaien om de financiering van de verslaving, waar allerlei kalmeermiddelen bij kwamen en wat Antoine betreft ook overmatig alcoholgebruik. Zij dronk minder dan hij.

Dierenliefde

Zij had een hond. Er is een tijd geweest dat honden in de praktijk toegelaten waren, tenminste toch de hare. Het harige beest ging aan haar voeten liggen en gaf geen kik. Op een dag ging hij dood, wat haar bijzonder trof en enkele maanden later had ze een nieuwe, een kleiner en drukker model dat niet stil zat.

Het is pas na vele jaren dat ze op een dag vertelde in haar jeugd het slachtoffer geweest te zijn van incest en pedofilie. Ze werd los daarvan ook nog een keer als volwassene verkracht. Een pijnlijk leven, met veel tegenslag en met weinig respect. Zo goed als geen zelfvertrouwen.

Bij nader inzien komt ze uit een familie waarin heel wat tekens van psychiatrisch lijden voorkwamen, zoals zelfmoord, alcoholisme en drugverslaving, naast morele vervaging en grensoverschrijdend gedrag. Het is een familie waarin een erfelijke tekortkoming wordt doorgegeven, en als je die hebt, word je manisch-depressief, of bipolair met een andere benaming.

Francine heeft het ook nog moeten meemaken dat haar man een affaire begon, met een andere man, die ze  kenden uit drugskringen, en die een tijdje bij hen was komen logeren. Beide mannen gingen er met elkaar van  door en ze bleef alleen achter. Haar moeder werd ziek en stierf en op een goede dag was Francine het beu en pleegde ze zelfmoord.

Besluit

Veel kansen heeft Francine niet gekregen, en de kansen die ze kreeg zag ze niet liggen, of kon ze niet benutten, door toedoen van de verslaving en afhankelijkheid. Als hulpverlener voel je je altijd te kort schieten wanneer iemand uit het leven stapt, die wellicht nooit gelukkig is geweest en die zich nooit heeft kunnen ontplooien.