Leer je de kooplui kennen

Zo gauw de markt begint te werken, krijgt ze een eigen dynamiek.

En wat is nu de markt? Het is de plaats waar de vrager en de aanbieder elkaar ontmoeten. De vrager gaat uit vrije wil een transactie met een aanbieder aan. De ene heeft het geld en wenst het middel en de ander heeft het middel en wenst het geld.

Als dat een keer gebeurt, dan heb je een verkoop, maar als dat herhaaldelijk en op verschillende plaatsen geschiedt, dan krijg je een markt.

Die markt beantwoordt aan een aantal wetmatigheden waaronder de voornaamste is dat schaarste de prijs opdrijft, door een spel van vraag en aanbod.

Prijsbepaling

Schaarste ontstaat als de vraag het aanbod overtreft. Het gevolg is dat de betaalde prijzen oplopen, of dat de kwaliteit daalt.

De klant is op zoek naar een aanbod van de beste kwaliteit voor de laagste prijs. De aanbieder kan op zoek gaan naar nieuwe klanten en proberen zijn product voordelig in de markt te zetten.

De markt regelt zichzelf dankzij de onzichtbare hand van Adam Smith (zie afbeelding,) tenzij er manipulaties optreden, zoals door prijsafspraken onder aanbieders, of wanneer een partij een monopolie weet te veroveren.

De aanbieder kan dan gemakkelijk de markt manipuleren. Periodes van overvloed met lage prijzen zullen toelaten de klant aan de haak te slaan, om later een kunstmatige schaarste te scheppen, zodat de prijzen stijgen en de winsten toenemen.

De koopwaar wordt actief gepusht door kruimeldealers op pad te sturen, en bij een waar die een dagelijkse behoefte schept is de dealer  verzekerd van klantentrouw.

De klant kan op prijsstijgingen reageren door zich te verplaatsen naar oorden waar de marktvoorwaarden beter zijn etc. Hij kan ook stoppen met gebruiken.

Controle

Het probleem is dat de markt voor roesmiddelen en andere drugs in de thans heerstende omstandigheden aan elk toezicht ontsnapt.  De overheid voert noodgedwongen een dubbelzinnig drugbeleid, want  ze kan niet anders.

Het is praktisch niet mogelijk gebleken elk middelengebruik blijvend uit te bannen door het te verbieden. Een nultolerantiebeleid is in de praktijk ondoenbaar. De vraag rijst al gauw hoeveel geweld  je mag gebruiken om het verbod door te voeren.

In theorie is het verboden, maar in de praktijk gebeurt het toch. Het bezit van een aantal middelen in kleine hoeveelheden voor eigen gebruik wordt meestal door de vingers gezien. Af en  toe worden een paar kleine dealers opgepakt, en dan komen er snel andere voor in de plaats, afkomstig uit de reservoirs van ellende in de achtergestelde wijken.

Verbieden komt er op neer dat je een zwarte markt schept, en dat is altijd een wilde markt die aan de misdaad is overgeleverd.

Besluit

Je kunt de markt niet opheffen, want er zal altijd een behoefte alsook een aanbod aan roesmiddelen blijven bestaan. De invloed die de overheid uitoefent door een repressief beleid te voeren zal meer schaarste scheppen naarmate het beleid doeltreffender is. Het gevolg daarvan is dat de prijzen nog zullen toenemen, evenals de sociale ellende bij de gebruikers die ten langen leste veeleer slachtoffer dan dader zijn. De middelen die je nog kunt vinden zullen duurder en slechter van kwaliteit zijn. Een uitzicht op een oplossing brengt dat allemaal niet.