Drinken

Vroeger had je zowat alleen alcohol of pillen. Of voedsel.

“Mijn vader dronk en mijn moeder at.” Het is een citaat van Kamagurka, ooit gezien in het Vlaamse weekblad Humo wellicht dertig jaar gelden, en de woorden zijn blijven hangen. De man ging naar de herberg en de vrouw naar de arts en de apotheker, of naar de patisserie. Zo was dat vroeger in het België van Koning Boudewijn. De vrouw werd dik en de man werd dronken.

Je moet natuurlijk altijd wel opletten als je gaat vergelijken met vroeger, want wat weten we nu over vroeger? Datgene wat we ons herinneren, maar de herinnering is een onbetrouwbare leidraad, omdat we ons altijd selectief dingen herinneren, en voornamelijk het beste, om het kwade te vergeten. Dat is wellicht ook een overlevingsmechanisme.

Eten en drinken

Voedsel kan een drug zijn voor sommige mensen, zeker die in armoede verkeren omdat het een relatief goedkoop middel is om jezelf een zekere mate van high te bezorgen.

Eten doet iets met je en als je hunkert naar iets dat je niet kunt benoemen, dan zoek je naar middelen om die hunker te stillen. Dan krijg je voedselverslaving, met alle gevolgen van dien.

Het is een hunkerproces dat kan voldoen aan de meeste definities van verslaving.

Tegenwoordig heet dat ‘craving” spreek uit kreving. Het is een Engels woord dat precies overeenkomt met ons Nederlandse woord hunker of hunkering.

De ene hunkering kan de andere vervangen, maar voor sommigen is het leven moeilijk denkbaar zonder altijd die eeuwige hunker, die de pret van het leven bederft, als het middel dat je zoekt schaars, duur, slecht of illegaal is. Het laatste sluit de eerste drie in.

Heen en weer

Het hunkerproces gaat om een pendelbeweging van betrachting naar stilling en weer terug. Het gebruik verloopt cyclisch en het blijft overeind, zoals een fiets rechtop blijft, zolang hij blijft rijden, en omvalt bij stilstand. We verkeren allemaal in die schommeling tussen dalen van te weinig en pieken van teveel, als het om de invulling van ons basisbehoeften gaat.

We moeten allemaal geregeld water drinken, en zonder water vertonen we allemaal onttrekkingsverschijnselen die in erge gevallen tot de dood kunnen leiden door dehydratie.

Water is een scheikundige stof die aan alle kenmerken voldoet om een drug genoemd te worden. Toch nemen we ons waterdrinkgedrag niet als een verslaving waar, omdat het een natuurlijke behoefte is die alle zoogdieren hebben.

Hunker

Het wordt pas een probleem als het om roesmiddelen gaat.

In wezen zal de hunker wel een ingebakken mechanisme zijn, dat op Darwiniaanse gronden het dier in staat stelt aan zijn behoeften te voldoen.

Wanneer iets prettig aanvoelt, krijgen we de aandrang zo mogelijk de ervaring te herhalen. Dat is gewoon de bedrading van het dierlijke leven dat in het menselijke leven door werkt.