Spring naar de inhoud

Ik noem me

Ik noem me: Hanna. Ik noem me: brem in het meervoud. Ik noem me: geel. Ik noem me: struik met knopjes, waartussen de wind strijkt naar je toe. Ik noem me: bloemen in een bos

Omhoog kijken

Peter mailt me een foto van de wolken, die hij ziet vanuit zijn bureau, samen met de boodschap: kijk ernaar en reflecteer, Hanna. Ik keek naar het beeld, en vervolgens uit mijn raam naar de lucht.

Pas op voor de hitte!

Denk aan juffrouw Scholten,
die is vandaag gesmolten, helemaal gesmolten, op de Dam. Dat kwam door de hitte, daar is ze in gaan zitten – als je soms wil weten hoe het kwam.

Vincents Vetkrijtjes

Vijf jaar was ik, toen ik met een tas van Nijntje voor de eerste keer naar de tekenacademie werd gestuurd. Mijn moeder gaf me alle materiaal mee…

Vies goed lachen

Humor is een complex gegeven.
Waarom lachen we eigenlijk?
En… kan je lachen zonder reden?
En wat met dat onbeheersbare knorren, brullen, traanogen of kwijlen terwijl je lacht?

Regen op een Velux

Kletsnat hondenweer buiten de muren die mij omringden. Het gras in de tuin was van strogeel naar gifgroen geëvolueerd dankzij de liters water die erop gevallen waren.

Goethes Elfenkoning

Goethes Elfenkoning Ik schreef vorige week een blog over ‘Spleen’, een – vind ik zelf – lelijk woord voor een bijzonder uniek gevoel. Ik wil met de start van oktober daar verder op ingaan: de […]

De Bromvlieg

De Bromvlieg Laatst mailde Peter me enthousiast dat hij het Joodse museum in Brussel had bezocht. Er was een tentoonstelling van Sol LeWitt. Als bijlage in zijn mail een reeks foto’s. En de vraag of […]

Mijn donsdeken

Mijn donsdeken Als kind was ik altijd druk in de weer tijdens de vakanties. Het grootste deel van de tijd speelde ik buiten in de tuin en in het bos erachter. Als het regende, speelde […]

Middernachtblauwe lucht

Het is fascinerend om je ogen naar de hemel te richten en in de middernachtblauwe lucht te kijken. Ik beeldde me heel vroeger in dat het donkerblauw een gitzwart crêpepapier moest zijn…

Ode aan een warm nest

De omschakeling naar het winteruur heeft ervoor gezorgd dat ik vaker ingeduffeld voor mijn laptop kruip, met een fleecedeken en een kopje thee dat ik naast me zet…

Een nieuwe lente

Een nieuwe lente en een nieuw geluid… Schreef Herman Gorter in zijn verhalend gedicht Mei. Hoewel Mei nog niet geboren is en April nog jeugdig en vrolijk is…

Hoi Hanna!!

Who's The Fairest of them All? - Frank Patton (19de eeuw).

15 juli 2010. Ik schuif de rabarbercake in de oven en sluit het deurtje. Ik zie mezelf in de weerspiegeling omdat de lamp van onze oven niet meer werkt en nooit meer zal werken omdat moeder en vader binnenkort een nieuwe gaan kopen.

Takkiekakkie

Rondom mij staan vier dunne muren die volgekrabbeld werden met stift, potlood en glitterlijm. Er ligt een rood met groen tapijt op de grond, gemaakt uit vet van Van Gogh-wasco’s.

Rode stift

Oma vraagt of ik een glas limonade wil. Ik zeg snel ja, zodat ze weer de keuken in verdwijnt en me alleen laat. Ze heeft de nieuwe stiften in een blikken doos gestopt…

Gebakken vinger

Beim Häuten der Zwiebel - cover

Je doet de fijngesneden uitjes in de stoofpot. Ze sissen luid wanneer ze in de hete boter vallen. “SSSSSSS,” zoals wanneer je de douche per ongeluk te warm zet en heet water op je hoofd plenst.

Zonnetje aan huis

Of we nog langs de zonnetjes kunnen fietsen, roep je voor je uit in de lege lucht van de zomeravond.
Achter je fietst de ontvanger van je uitroep. Ze antwoordt ja. Je stopt met trappen om je scherpe bocht naar links te nemen.

Inkom gratis

Inkom gratis in mijn hoofd

Inkom gratis Welkom! Hier is altijd iets te doen en de toegang is gratisIk kan moeilijk inkom vragenVoor iets wat zich automatisch genereertMoest ik er nu echt werk in stekenJa, dan vroeg ik wel een […]